'King of Punk' is een befaamde documentaire die het Amerikaanse punkleven met het Engelse vergelijkt in de hoogdagen 1976 tot 1982. Daar hoort vanzelfsprekend ook het Canadese hardcore-broertje D.O.A. in thuis. Het gekscherende trio onder leiding van brulaap Joey Shithead heeft de titel uitgebreid tot 'Kings of Punk, Hockey and Beer', drie termen die hen nauw aan het hart liggen. Hanenkam- of houthakkershemddragers, niet te vroeg juichen! Het betreft hier niet een veertiende (!) nieuwe langspeler – de befaamde samenwerking met opper-Dead Kennedy Jello Biafra nog niet meegerekend – maar wel een verzameling van leukerdjes uit de oude en nieuwe doos.
Het geheel in het teken van de Canadese nationale sport ontworpen plaatje belicht twintig jaar D.O.A.-geschiedenis, maar laat de eerste tien apenjaren blijkbaar achter zich. Niet enkel qua bezetting, maar ook op gebied van muzikale kwaliteit blijkt er echter toch wel wat variatie in de dertien tracks te zitten. Oude bijdragen als 'Beat 'Em, Bust 'Em' of de afsluitende Bachman Turner Overdrive-cover 'Taking Care of Business' (als nooit uitgegeven demo) gaan immers nog duidelijk uit van het 'zo snel en ruig mogelijk'-punkprincipe, terwijl daar in een latere fase wat meer tekstuele en muzikale fantasie aan te pas komt. Een ding is echter steeds onveranderd gebleven: humor. Geen politiek gespui voor deze bende, maar wel dingen als "the beer liberation army / don't give us wrong or right / we'll break into the brewery / and grab all the beer inside". Van eenzelfde kaliber is 'The Hockey Song', een gloednieuwe, heerlijke rock'n'roll slapstick voor het eigen hockeyteam DOA Murder Squad (dat in goede vriendschap Bad Religion en The Hanson Brothers naar huis heeft gespeeld). Meest opvallend is misschien 'Cocktail Time in Hell', dat gebruik maakt van een viool en daarmee Ierse speedfolkbands als Flogging Molly of Dropkick Murphy's te snel af is. Het is die afwisseling tussen humor en stoerdoenerij, speedpunk en muzikale kwinkslagen die 'Kings of Punk, Hockey and Beer' scherp houdt. Want hoe het ook gedraaid of gekeerd wordt: inhoudelijk heeft punkmuziek natuurlijk bitter weinig om het lijf.
D.O.A. mag spoedig drie decennia bestaansgeschiedenis vieren en begint alvast met dit voorproevertje. Oud ontmoet nieuw en dat is duidelijk te horen. Het is echter die noodzakelijke afwisseling, gecombineerd met de legendarische status van deze ruigrockers, die van deze plaat een leuk hebbeding maakt. Om maar niet te zeggen dat er natuurlijk heel wat beter punkwerk op de markt is.
Meer over D.O.A.
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
