Zonder ooit live gespeeld te hebben bereikte het Leuvense Customs schijnbaar uit het niets de top van de alternatieve hitlijsten met 'Rex', een verdraaid catchy en complexloos rocknummer met duidelijke wortels in de jaren tachtig. Het leverde hen stante pede een deal op met Noisesome, het sublabel van EMI waar ook Motek het mooie weer maakt. Nauwelijks een half jaar later is er 'Enter the Characters', een debuut dat men beter nog een tijdje had laten rijpen in de luwte.
Frontman en creatief brein Kristof Uittebroek is nochtans niet aan zijn proefstuk toe: hij speelde gitaar in de mythische Belgische hardcoregroep Circle (niet te verwarren met hun Finse naamgenoten) en het ter ziele gegane Larsson. Bij Customs neemt hij voor het eerst plaats achter de microfoon. De vocale gelijkenis met de innemende bariton van Paul Banks (Interpol) is niet toevallig, want ook muzikaal vist Uittebroek in dezelfde vijver, zij het met wisselend succes. Binnenkomer 'The Matador' staat bol van de puntige gitaarriedels, hoekige ritmes en lijzige vocalen waar Joy Division ooit een patent op had, maar glijdt eerder onopgemerkt voorbij. 'Tonight We All Stand Out' (slagzin: "Let's go out to music halls where we can dance") dreigt al gauw in banaliteit te verzanden, terwijl het frigide 'There's Always Room for One More Poledance' emotionele spankracht mist. Soms vallen de puzzelstukken evenwel perfect op hun plaats. Het epische 'Where the Moon Spend His Days' blijkt een bloedmooie brok new wave die zonder verpinken naast het beste van The Cure mag staan. De zalvende zang en galmende gitaren van het melancholieke 'Violence' culmineren in een refrein om U tegen te zeggen. 'Talk More Nonsense' swingt dan weer als een tiet en brengt een opzwepende ode aan het absurdisme. Over het algemeen klinkt 'Enter the Characters' echter te vrijblijvend om van een openbaring te spreken.
In tijden van eightiesrevival ontbeert het Customs voorlopig aan de inventiviteit om de grijze middenmoot te overstijgen. 'Enter the Characters' bevat twee puike singles, één wereldsong en twee straffe uithalen, maar de rest is helaas vulsel. Als ze op hun volgende langspeler het kaf van het koren weten te scheiden, dan is Customs zeker een herkansing gegund.
Meer over Customs
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
