Dat David Tibet geen katje is om zonder handschoenen aan te pakken, blijkt des te meer: "Support musicians. Buy cd's – don't burn them ... otherwise you will go to HELL. Burn this and BURN!". Helder. 'Aleph at Hallucinatory Mountain', Current 93 zijn tigste album, klinkt dan ook bitsiger en nijdiger dan ooit tevoren. Songs met een solide basis zijn voorzien van industriële drones en soundscapes van ruis. Deze worden met scherpe teksten overgoten, waarin de doommeester de gedrochten van de hel eert.
Gelukkig beperkt David Tibet zich niet tot luidruchtige gitaarchaos. De man zijn demonische geluidspinsels blijken zorgvuldig uitgekiende, donkere tekeningen waarin zelfs viool, klavecimbel en tribal drums een plaats krijgen. De bijdragen van Current 93 als huidige supergroep met legenden als Liles en Stapleton (Nurse with Wound), Andrew W.K., Ossian Brown (Coil) en Baby Dee aan het roer, laat zich gelden in deze duistere sfeerprent met acht verschillende verschijningen. Repetitiviteit en subtiele, door de stem aangedreven opbouw en muzikaal verval blijken constanten. Het is echter vooral de nijdige, narratieve stem van Tibet – als mannelijke tegenhanger van zijn new wave koningin Anne Clark – die domineert. "The stars rain down / sparkling cold and bloody", een onderdeel van de typische horrortaferelen die Tibet zo plastisch weet te omschrijven. 'Aleph at Hallucinatory Mountain' blijkt efficiënter dan een zoveelste griezelfilm. Het subtiel in intensiteit aanzwellende 'On Docetic Mountain' is de muzikale ratificatie van het kwaad. Probeer maar eens voorbij te gaan aan de magische opening van het minimale, winderige '26 April 2007': "My back was attacked by hallucinatory Mountains / my teeth are possessed by demons and devils / and I was myself but not myself / just me and bones and thoughts". Bloeddoorlopen, vleesverscheurende passages vinden hun weg in tracks die variëren van diepe drones met ruis en scheurende gitaren tot neo-romantische, bluesy songs. 'Not Because the Fox Barks' toont Current 93 in topvorm: een narratief minimalisme tegen een vage achtergrond van cello en overstuurde basgitaar groeit uit tot een heerlijke horror rock'n'roller.
Als het aan Current 93 mag liggen, is de Apocalyps nabij. De occulte hogepriester predikt of zijn leven er van af hangt en sleept zijn aanhoorders mee in een bloedstollende spiraal van eindeloos kwaad. In een divers muzikaal kader dat songs angstwekkend lijkt te willen verbergen en het midden houdt tussen industriële noise en psychedelica, levert dat een alles overtuigende herfstplaat op. Griezelig mooi.
Meer over Current 93
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
