De Britse muziekpers is niet vies van een beetje overdrijven. Nieuwe bands worden er om de haverklap aangekondigd als “the next big thing” en de ene hype volgt de andere er op. Ook Curios, het trio rond Acoustic Ladyland-toetsenist Tom Cawley, werd twee jaar geleden nog bestempeld als het meest toonaangevende pianotrio van het Verenigd Koninkrijk. Neem dat gerust met een korrel zout want ongeveer gelijktijdig werd hetzelfde verkondigd over het Neil Cowley Trio. Curios is momenteel alweer toe aan een nieuwe plaat, hun derde sinds 2007, en ook voor ‘The Other Place’ worden de superlatieven niet gespaard.
De twee vorige albums van dit trio, ‘Hidden’ (2007) en ‘Closer’ (2008), werden niet alleen in Groot-Brittannië maar ook in de rest van Europa goed onthaald. Vergelijkingen met het trio van Brad Mehldau, EST en The Bad Plus werden hierbij regelmatig bovengehaald, wat tegenwoordig de regel is wanneer men een modern pianotrio onder de loep neemt. Nochtans is dat in het geval van Curios niet altijd terecht want de groep gaat, in tegenstelling tot bijvoorbeeld EST en The Bad Plus, niet op zoek naar een groove, herkenning of het overdonderde groepseffect. De groep weigert soms zelfs om de door de luisteraar verwachte schwung in hun nummers te injecteren. Een mooi voorbeeld daarvan is afsluiter ‘2009 World Champion’, waar Cawley heerlijk rebels naast het metrum van de ritmesectie gaat spelen.
De vele breakdowns, af en toe voorzien van flinterdunne elektronicalaagjes, zorgen voor het hobbelig parcours van deze plaat. Niet alleen zijn de composities onderling erg divers, vaak worden ze elk apart nog eens gekenmerkt door onverwachte wendingen waarin plots alles stilvalt. Zo sleept opener ‘Pursuit’ zich naar het einde ondanks een indrukwekkende start waarin Cawley met tegenritmes zijn medemusici Sam Burgess (contrabas) en Joshua Blackmore (drums) countert. Op het dromerige en naar Satie neigende ‘Pure’ worden de steriele leegtes dan weer opgevuld met elektronisch gerecycleerde pianoklanken die achterstevoren in het geheel worden ingebracht. Dat intrigeert weliswaar voor een tijdje maar meer dan een sfeertapijt is het niet.
Ondertussen is de plaat al bijna halfweg en beseft de luisteraar dat hij van Curios geen muzikale acrobatieën moet verwachten want ook de volgende track ‘Impure’ valt om de haverklap stil. Toch treft de band hier met plotse uithalen steevast doel. Strakke triopartijen die uit het niets tevoorschijn komen en overdonderende pianoriedels schudden de sceptici genadeloos wakker: Tom Cawley is een fantastische pianist en Curios een geweldige groep. Alleen lopen ze er op ‘The Other Place’ niet op een extraverte manier mee te koop.
In tegenstelling tot wat men zou verwachten van deze gelouterde plaat, is de muziek die er op staat eigenlijk niet zo heel toegankelijk. Naast enkele afgemeten composities is er namelijk vooral plaats voor introverte, open werkstukjes die telkens heel verschillend evolueren. De groepsinteractie beperkt zich hierbij niet tot samenspel, maar kent steeds drie verschillende, goed te onderscheiden gezichten. Het enige minpunt betreft het grote verschil tussen pieken en dalen, wat soms nogal geforceerd overkomt en daarom wel eens zou kunnen storen.
Meer over Curios
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
