Het zwartgeblakerde genre herbergt nog verrassende groepen, zelfs in België. Zo weet Saille hoge toppen te scheren met hun agressieve en tegelijk symfonische aanpak, staat Enthroned voor grimmigheid en diabolisme maar ook op een iets primitiever manier is er een groep die positief weet op te vallen: Cult of Erinyes. Zelf noemen de heren hun manier van werken 'ritualistic black metal', wat vrij vertaald wordt naar sferische en ijselijke black metal die naar de keel weet te grijpen.
Geluidsgewijs en qua invulling lonkt echter een grote naam om de hoek: Mayhem. Wie half en half luistert naar 'Blessed Extinction', denkt al gauw een plotseling onontdekt plaatje van de Noorse grootmeesters te hebben gevonden. Immers, de rauwe en repetitieve ritmeriffs schilderen een asgrauw beeld, maar dankzij hun niet aflatende agressie (het geheel snijdt als een bot scheermes door de aderen) werkt dat geheel als een roesmiddel. De patronen van onder meer 'Jibaku', 'Bipolar' of 'The Vlasov Notes' zijn welhaast sjamanistisch van opzet – vandaar misschien dat epitheton 'ritualistic'.
Nochtans valt Cult of Erinyes niet in de val van alles opzettelijk spaarzaam te houden en daardoor voor onvoldoende variatie te zorgen. Op tijd en stond mag de razernij even opzij voor een rustpunt, duiken er uitgesponnen en vrij smaakvolle solo's op (veelal onverwacht, maar dat is een leuke toets) en ook qua zang is er afwisseling. Cult of Erinyes voelt niet de nood om geforceerd cleane vocalen te gebruiken en ze komen dan ook zelden voor, maar ze vormen wel een welkome nieuwe insteek naast de gore raspzang die primeert. De groep doet niet mee aan gemakkelijk verteerbare muziek, maar ergens heeft elk nummer een bepaald soort melodie of riff die herkenbaar is en die zich na een tijdje vastzet in de gehoorgang. Er is met andere woorden over nagedacht en dat levert meer dan eens vonken op.
'Blessed Extinction' is een sterk album van haast minimalistische black metal uit de diepste bossen. Voor hetzelfde geld kwam dit geluid uit de donkere wouden van centraal Amerika of Noorwegen, maar blijkbaar kan dat ook gewoon uit het bijzonder vaak onderschatte Belgenlandje komen. Met dit album verdient Cult of Erinyes hulde, want dit smaakt naar meer en getuigt van een volwassenheid die te weinig voorkomt.
