De laatste paar maanden is er heel wat inkt gevloeid over het Canadese Cryptopsy: nadat origineel zanger Lord Worm met veel trompetgeschal was binnengehaald voor 'Once Was Not', bleek de man kort daarna alweer buiten te zijn geknikkerd. Niet alleen dat, maar meesterbrein Flo Mounier had aangekondigd dat het nieuwe werk totaal anders zou zijn dan al het voorgaande. Dat zorgde voor enkele gefronste wenkbrauwen, want de onnavolgbaar technische death metal van deze Canadezen stond immers geheel alleen en wist telkens te overtuigen. Toen bekend werd dat de nieuwe zanger Matt McGachy dan ook nog eens afkomstig was van een metalcoreband, was het hek helemaal van de dam.
Maar was al dat geweeklaag nu eigenlijk wel nodig? Is er wezenlijk iets veranderd aan de sound en aanpak van Cryptopsy? Jazeker. Dit klinkt als een compleet andere band. Eerst even over naar de goede punten: de mensen van Cryptopsy zijn altijd bovenmatig goede muzikanten geweest en dat is op 'The Unspoken King' zeker en vast niet anders. Het gitaarwerk is onnavolgbaar snel en afwisselend en Mounier's drumwerk is zoals altijd toppie. De brave man heeft eerder drilboren voor armen en benen, want hij haalt hier weer snelheden die men het makkelijkst als onmenselijk kan bestempelen. Maar nu over naar het minder goede nieuws: de georchestreerde chaos die de band zo kenmerkte, is nagenoeg verdwenen. Weg zijn de compleet onverwacht opduikende en gierende soli, weg is het overheersende death metalgevoel. Wat in de plaats is gekomen, lijkt eerder naar de verfoeilijke deathcore van bands als Despised Icon. Op zich weinig mis mee, maar van Cryptopsy is iedereen wel wat meer gewend. Nu valt het compleet te begrijpen dat een band zichzelf niet wil herhalen en eigenlijk dient de band geprezen te worden voor deze moedige zet, maar op muzikaal gebied laten ze het afweten. De songs zijn nu slapper van opzet. Het is nog steeds bijzonder strak en bruut, maar de waanzin is weg en dat is toch wel jammer. Nu lijkt Cryptopsy op de zoveelste in een serie en voor een band die klassiekers als 'None So Vile' of '... And Then You'll Beg' op zijn conto heeft staan, valt dit toch wel lelijk tegen. De band heeft destijds ook al eens een hardcorezanger in de gelederen gehad, maar die wist zich wonderwel aan te passen aan het geheel. Het gekweel van McGachy daarentegen is flets en werkt bijzonder snel op de zenuwen.
Een hele generatie die niet vertrouwd is met het oude werk van deze heren, zal vast verheugd zijn op zo'n klasse deathcoreband. Maar in vergelijking met vroeger is dit maar slappe kost. Cryptopsy valt te prijzen voor hun durf, maar niet voor dit album.
Meer over Cryptopsy
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
