Kirk Windstein is een bezig baasje: niet alleen heeft hij de laatste jaren met de superband Down quasi onafgebroken op de planken gestaan, hij stampte ook met Jamey Jasta van Hatebreed de groep Kingdom of Sorrow uit de grond. En dan is er plotseling nieuw werk van zijn eigen kindje Crowbar! Dit combo heeft naam gemaakt dankzij de logge sludge die steevast voorzien werd van een lekkere groove. Snelheid of flitsende techniek zijn afwezig, buikgevoel en emotie des te uitgesprokener aanwezig.
De inspiratie vloeide blijkbaar rijkelijk, want 'Sever the Wicked Hand' telt zo maar eventjes twaalf epische sludgenummers die veelal elkaar naar de kroon steken wat betreft sterkte. Een echt zwak nummer staat namelijk niet op deze schijf en de hoogtepunten zijn legio. Zo vangt de dans aan met 'Isolation (Desperation)', een ware moloch van een song gekenmerkt door een pletwals van een gitaarriff en een weeklagende Windstein die de pijn van een eenzame perfect vat. Ook het titelnummer is een puik stukje zware muziek geworden, met een aangrijpend refrein en heerlijke melodielijnen.
Maar een van de sterkste momenten van de hele plaat is zonder twijfel 'Liquid Sky and Cold Black Earth': onder de dikke laag zwaar vervormde gitaren zit een heerlijke blueslick vervat die een aangrijpend thema uiteenzet. Ondanks het logge en hoofdzakelijk langzame karakter van de muziek, weten de heren van Crowbar het geheel een schwung mee te geven die maar weinigen hen nadoen. Daardoor klinkt het geheel ook nooit té zwaar op de hand en kan eender wie volop genieten van de toch wel meeslepende tracks van de plaat. De schuurpapieren zang van Windstein is door de jaren heen subtieler geworden, een beetje zoals wijn van enige kwaliteit beter wordt door rijping. Zijn lompe uithalen ten tijde van het album 'Broken Glass' hebben plaats gemaakt voor een iets minder opgefokte, maar daarom niet minder overtuigende schreeuw.
Met 'Sever the Wicked Hand' heeft Crowbar alvast een van de eerste hoogtepunten van 2011 te pakken: dankzij puike songs, een hoge herkenbaarheid en een onverzettelijke spirit weet deze act nog steeds te overtuigen. Wie dus een zwak heeft voor langzamere muziek met de inslag van een buitenmaatse voorhamer, is hier aan het juiste adres.
