Voor sommige artiesten is veel niet genoeg. Zo hebben zowel Oystein Brun (Borknagar) als Vintersorg (Vintersorg, Borknagar) niet genoeg aan hun eigen bands of samenwerkingsverbanden, maar besloten deze twee masterminds van de metalen industrie de handen in elkaar te slagen om nog een project te beginnen, ditmaal met hun tweetjes. Het resultaat was een eigenzinnige mix van sferische soundscapes, black metal en jaren zeventig progressieve rock. Hoewel het debuut 'Terria' alom op loftuitingen werd onthaald, is er daarna bar weinig van dit zijstapje vernomen. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan en vandaag zit Cronian alweer aan de deur te kloppen met hun Arctische beslommeringen.
In wezen is er bitter weinig veranderd aan de opzet. Nog steeds grossieren de heren in een uitgedachte mengelmoes van elementen uit black metal, progrock en ambient. Het voornaamste verschil met het debuut zit hem in de composities, die deze keer toch wel iets doordachter en vooral afwisselender klinken. Zo zijn de sfeervolle keyboardsoundscapes niet louter aanwezig als soundscapes, maar zijn ze meer verwerkt in het geheel. Ook de afwisseling tussen de stevigere black metalpassages en de trippy progrockmomenten is toegenomen en vooral: beter gedoseerd. In ieder geval, het was vast geen eenvoudige bevalling om dit album tot een vloeiend geheel te laten worden. Wanneer de beide heren het rustig aan doen, worden soms daadwerkelijk trippy passages ingevoerd, waar de keyboards een bevreemdende sfeer van desolate winterlandschappen en een gevoel van totale eenzaamheid oproepen. Die eenzaamheid is trouwens niet op te vatten als een slechte zaak, want het klinkt alsof men enkel op die manier ten volle kan genieten van de Arctische winter. Wanneer het gaspedaal steviger wordt ingedrukt, haalt Vintersorg's rauwe en typerende black metalkrijs het overwicht en ziet het er naar uit alsof de ijzige wind en de stekende en kwellende hagelstenen de luisteraar compleet gaan overmeesteren. Maar toch valt er een kleine kanttekening te maken: hoewel het geheel muzikaal dik in orde is en vast en zeker de sfeer van de winterkoude weet te vatten, is het soms net iets te zweverig om daadwerkelijk iedereen bij het nekvel te grijpen. Daartegenover staat uiteraard het onmiskenbare talent van beide heren en de kunst om gevatte (zij het hier en daar iets te psychedelische) songs te schrijven.
Liefhebbers van het debuut kunnen zonder enige twijfel opnieuw toeslaan. Luisteraars die nog niet vertrouwd waren met de aparte wereld van Cronian kunnen best eerst een luisterbeurt wagen, want de soms uitgesponnen composities durven al eens te zweverig te zijn en geregeld aan spanning te missen. Daar staat dan weer een treffende evocering van een winterlandschap tegenover, natuurlijk.
Meer over Cronian
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
