Met Criteria gooit het Saddle Creeklabel, vooral bekend van akoestische folk en hun paradepaardje Bright Eyes, het over een heel andere boeg. 'When We Break' is een rasecht emoplaatje: scheurende gitaren, hyperactieve drums en de schreeuwstem van Stephen Pedersen zijn de basis van elke song. De originaliteitprijs zullen de heren uit Nebraska niet meteen in de wacht slepen, maar geen van hen die daar om maalt.
Al van track één is duidelijk dat 'Criteria' er geen doekjes om windt: na een drumintro valt een harde distortiongitaar in, met de hoekige, ritmische uithalen die zo typisch voor het genre zijn. Drummer Mike Sweeney geeft het beste van zichzelf: hij laat het tempo geen moment zakken en klopt op alles wat los of vast zit. Zanger Pedersen is gezegend met een uitstekende schreeuwstem en houdt het geheel bij elkaar. Het resultaat laat zich dan ook raden: uitstekende emorock met knappe gitaarstukken en hippe breaks, die fans van pakweg Jimmy Eat World zeker zullen weten te appreciëren. Jammer genoeg is daarmee ook alles gezegd over deze plaat: de heren blijven vasthouden aan de dezelfde sound, dezelfde voorspelbare breaks en dezelfde meebrulrefreinen. Ze missen de dosering en inventiviteit waarmee een band als At The Drive-In het genre wist te ontstijgen en blijven vastzitten in stereotiepe emo. Bovendien laat Criteria het tekstueel wel eens afweten en nemen ze zichzelf wel iets te serieus. Zo schreeuwt Pedersen in het refrein van 'Grey Matter' "I would die to fight for this / Defending the song that gave us life." Criteria ging voor intelligente emo à la Fugazi, maar eindigt jammer genoeg bij de platte meebrulrefreinen van Sum 41 of Blink 182.
Harde emofans zullen aan Criteria misschien nog plezier beleven, maar voor de gewone luisteraar is 'When We Break' één brok genreclichés, samengebald in elf middelmatige nummers. Goed voor enkele tracks, maar geen hele plaat.
Meer over Criteria
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
