Crest of Darkness is niet bepaald de meest productieve black metalband uit Noorwegen. Hoewel de heren al bestaan sinds de jaren negentig, hebben ze tot dusver 'slechts' vijf albums op hun conto staan. Kwaliteit boven kwantiteit lijkt dan ook het adagium waarmee ze zich manifesteren. Al is 'In the Presence of Death' hoegenaamd geen slechte plaat, toch knalt ze niet los de sokken van het lijf.
Crest of Darkness is een veelzijdige black metalact. Zo gebruiken ze elementen van de rauwe acts (de snijdende raspzang, de heftige ritmesectie en vrij scherpe ritmegitaar), duiken af en toe keyboards op en mogen de solomomenten met veel overgave en overtuiging op wel erg melodieuze wijze het geheel opluisteren. Afwisseling troef dus, en dat is alvast iets wat in het voordeel van dit album speelt, dat zich niet blind staart op enkel 'evil' willen overkomen, maar effectief aandacht besteedt aan de muziek, waar anderen de pose zouden laten primeren.
Het is nochtans ook dat duale karakter, dat getouwtrek tussen rauwheid enerzijds en melodie anderzijds dat de groep soms de das omdoet. De balans is niet altijd even duidelijk of gedefinieerd en als gevolg daarvan valt 'In the Presence of Death' soms tussen wal en schip. Dat de songs allemaal degelijk opgebouwd zijn, staat buiten kijf, maar ze grijpen niet al te vaak naar de keel, laat staan dat ze een naargeestig gevoel opwekken en dat is wel een vereiste voor black metal. (De hoes is trouwens ronduit lelijk, maar dat is een kanttekening.)
Crest of Darkness heeft veel goede bedoelingen, maar het is een behoorlijk doorsnee black metalschijf geworden waar het moeilijk is warm of koud van te worden. Het is allemaal uitstekend gespeeld, de songs zijn degelijk gecomponeerd maar de magische vonk die de boodschap van de gehoornde dient over te dragen, ontbreekt.
