Creature with the Atom Brain begon als een soloproject van Aldo Struyf (Millionaire), maar is met Dave Schroyen (ook Millionaire) en Jan Wygers (Mauro & The Grooms) uitgegroeid tot een 'volwaardige' band. Het resultaat van deze metamorfose zal deze zomer op aardig wat festivals te zien zijn en wordt voorlopig vereeuwigd op de ep 'The Snake' die uitsluitend op vinyl en in een oplage van 500 exemplaren te vinden zal zijn.
Zoals het brein van het misdadig wezen uit de film 'Creature with the Atom Brain' (1955) bestaat uit een combinatie van de hersenen van verschillende overledenen, zo gaan Struyf en co voor hun muziek ook chirurgisch tewerk. Electrosynthesizers, solide stadionrock riffs, het duistere van new wave, dreunende bassen en elektronica die afwisselend flippert, knettert en bliept, lijken te worden samengeperst en door een filter gesleurd. Het resultaat is iets dat bij momenten gezellig pruttelt en zoemt en waarbij de grenzen tussen gitaar, bas, drum en elektronica vervagen. De songs die uit dit geluid getrokken worden zijn zelden rechtlijnig. Spelletjes van strofes en refreinen of het gewoon stapelen van geluiden worden vervangen door ingenieuzere combinaties die met hun gedetailleerde opbouw ook iets van postrock op de ep achterlaten. Het is dan ook bijzonder jammer dat de nummers soms niet helemaal afgewerkt klinken. Heel wat details en muzikale actie (en er valt er heel wat te rapen) gaan zo verloren in het lekker geheel.
Een track die daar weinig last van heeft is het openings- en titelnummer van de ep: een meesterwerkje dat bij het begin heerlijk gespeeld sexy klinkt en drijft op dreunende synthesizers en hoge kreunstemmetjes. De elementaire gitaarriffs die erop volgen trekken het echter in een stevigere groove, waarbij vooral het spelen met de kleur van de riffs bijzonder knap is. Door deze afwisselend door meer, minder of andere instrumenten te laten spelen of door er af en toe (g)een laagje bij te leggen, lijken de redelijk doorbeukende gitaarpatronen telkens anders belicht te worden. Van een heel andere orde is 'With the Moon' dat met de centrale plaats voor tokkelende gitaren, 'echt' zingende stem en melodie de meest klassieke song van de ep is. Door de zachte, fraai gedoseerde distortion en het fijnere effectenwerk (met een even knap als zacht loeiende gitaar naar het einde) gaat deze track psychedelisch rondzweven.
Het meest elektronisch/electro-achtig blijft 'A Beautiful Night and the City is Sleeping', vol borrelende en dreunende keyboards uit de tijd toen ruimteschepen in de films nog met touwtjes voortbewogen werden. Bovendien bevatten de verschillende partijen ritmes die op zichzelf best normaal klinken, maar wanneer ze gecombineerd worden, gaan wringen. Het is dan ook bijzonder jammer dat deze eigenzinnige ritmiek wat teniet gedaan wordt door de de wat vlakke klank en de totaal van de rest losstaande hiphopbeat van het slot. Dat er in dit nummer en op deze ep als geheel iets te rapen valt is er echter niet minder duidelijk om, wat perspectieven opent voor de full-cd, die in 2005 kan verwacht worden.
Meer over Creature with the Atom Brain
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
