De harde kern van Cranes bestaat sinds jaar en dag uit Alison en Jim Shaw, broer en zus die met hun dromerige, etherische pop al acht studioplaten lang de wereld een fijnere plek maken om in te leven. Waar eerder in hun carrière het geluidsexperiment hoogtij voerde en de band de gitaren liet ontploffen en gieren, werd langzaam maar zeker plaats geruimd voor stiltes, schoonheid en ambient-klanken. 'Particles & Waves' lijkt het meest rustige album dat het Britse kwartet tot dusver hebben geproduceerd, maar is zeker niet minder interessant dan ijzersterke voorgangers zoals 'Wings of Joy' of 'Loved'.
De plaat opent met 'Vanishing Point' dat de toon lijkt te willen zetten voor het geheel: na een open, zweverige intro (mét fluitende vogeltjes) zet Alisons haar kinderlijke stem in, enkel begeleid door wat zachtaardige keyboards. Enkele minuten ver in het lied valt alles stil, en klinkt er een klik alsof iemand een bandrecorder uitzet. Na een pauze van enkele seconden zet de band het lied opnieuw in, dit keer gespeeld met drums, bas, akoestische gitaar en piano. Het is een statement dat de oorspronkelijke song achter de productie blootlegt, zoals Picasso zonder moeite een perfect gelijkend portret van iemand kon maken, maar er voor koos om originele, abstracte werken te schilderen. De plaat kabbelt aan een aangenaam tempo voort, nooit de indruk wekkend dat er pauzes tussen de songs zitten, maar steeds veranderend en uitdagend. Een verrassing is 'Every Town', waarin drummer Jim voor het eerst in de Cranes-geschiedenis een microfoon bij de hand neemt en zijn rasperige, ontroerende stem laat horen. In de titelsong lijkt de repetitieve riff een eerbetoon aan het al even hypnotiserende 'Tomorrow Never Knows' van de Beatles, en maakt hier meteen één van de sterkste nummers van de plaat van. Tenslotte klinkt er het zenbewuste "The universe is ours / Got everything we need" in de prachtige afsluiter 'Light Song', dat zwalpt tussen schittering en atonaliteit, maar nooit zijn elegantie verliest.
'Particles & Waves' pikt de draad op waar Cranes hem had achtergelaten op voorganger 'Future Songs'. De evolutie naar stiller werk is een natuurlijke, maar ook verstandige keuze geweest. Het laat de band toe zichzelf niet enkel als songschrijvers te ontwikkelen, maar ook als producers van hun eigen werk, wat hen volledige artistieke onafhankelijkheid garandeert. Deels daarom is 'Particles & Waves' een genot voor het oor geworden, dat bij elke beluistering nieuwe ervaringen biedt.
Meer over Cranes
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
