Het duurde langer dan verwacht, maar Cradle Of Filth heeft eindelijk een nieuw album klaar. Zelf beweren ze immers "bloody perfectionists" te zijn. Fans moesten zich tussendoor tevreden stellen met achtereenvolgens de 'best of' 'Lovecraft & Witchhearts' en de live plaat 'Live Bait For The Dead'. Typisch voer voor een verstokte aanhanger, ook al was de meerwaarde van beide platen niet bepaald groot door het ontbreken van exclusieve nummers. Doordat de band overstapte naar een major label (Sony) werd de kritiek alleen groter. De gevreesde commerciële knieval leek immers een feit. Voor al de criticasters bewijst Cradle Of Filth één ding: ze zijn hier en ze blijven. De band is in staat om betere nummers te componeren dan het gros van de black metalgemeenschap. Geen loze commentaar maar een voldongen feit. De horrorsfeer die keer op keer ontstaat op hun platen is nergens terug te vinden. Als reactie op de commentaar als zou de band bestaan uit een bende softies pleurden Dani Filth en co. zo maar even de hardste nummers uit hun carrière op dit zilveren schijfje. Voor de volle 76 minuten geeft Cradle alles. Qua gitaarwerk excelleerde de band altijd in soberheid (lees: geen notenneukerij). Ook hier, maar het gitaarwerk heeft nu een grotere rol gekregen binnen het geheel. De keyboards van Martin (ex-Anathema) hebben opnieuw dat duistere tintje wat zo typisch is. Met de toetreding van bassist Dave Pybus lijkt Cradle overigens steeds meer op een verzameling van oud-Anathema muzikanten. Het symfonisch orkest van Budapest is de kers op de taart. Nu klinkt 'Damnation And A Day' als de ideale soundtrack voor een horrorfilm. Voor de kenners: een regisseur als Lucio Fulci. Voor de leken: de ultieme vampierefilm. Verschillende kippenvelmomenten te rapen, en één daarvan is 'The Promise Of Fever'. De koorzang, gecombineerd met de onderhuidse spanning die het nummer draagt, is subliem. Of wat te denken van 'Better To Reign In Hell', dat zowaar een meezinger is? Dani's vocalen bespelen net als op voorganger 'Midian' alle registers, gaande van fluisterend tot snoeihard. Een speciale vermelding voor drummer Adrian Erlandsson (ex-At The Gates) die in bijzonder goede doen is. Zijn double-bass aanvallen zijn sterk getimed en zetten aan tot oncontroleerbaar headbangen. Maar Cradle Of Filth heeft nog nooit half werk geleverd.
Meer over Cradle Of Filth
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
