Vanuit Edinburgh trokken Anneke Kampman en James Scott niet zo lang geleden naar het aanzienlijk grotere Glasgow. In 2009 vormden ze Conquering Animal Sound. ‘Kammerspiel’ is hun debuutalbum en rekent op simpele, maar geslaagde beats, samples, gitaarloops en de stem van Kampman die het album naar een heel ander niveau tilt.
‘Maschine’ is meteen een schot in de roos. Het nummer begint zacht, met een xylofoon, waarna een reeks geluidjes mee komen spelen en even later ook de aangename stem van zangeres Anneke Kampman invalt. Na dit nummer voelt een mens aan dat deze plaat best eens veelbelovend zou kunnen zijn. Vreemd is het dat ‘Maschine’ geschreven is volgens de Duitse schrijfwijze en niet volgens de Engelse. Of hier een diepere betekenis achter zit is niet meteen duidelijk. Niet dat dat ook maar iets afdoet aan het nummer. Wat ‘Cheer’ op ‘Kammerspiel’ komt doen is een vraag die niet geheel onterecht gesteld kan worden. Het mag dan wel in de sfeer van de rest van het album liggen, het valt erg magertjes uit in vergelijking met de andere nummers. De veertig seconden lange bieptoon met minieme veranderingen in timbre en toonhoogte zal nooit afzonderlijk opgezet worden, maar vormt wel een perfecte spanningsopbouw naar het sublieme ‘Bear’. Het is heerlijk wegdromen bij de lang aangehouden klinkers. De beat is eenvoudig, maar zit wel volledig goed. Een waar meesterwerkje. Tijdens ‘Giant’ heeft Kampman soms heel erg veel weg van Björk. Nu, voor iemand denkt dat enkel Kampman knap werk verricht heeft: ook Scott doet een aardige duit in het zakje. Over het algemeen heeft ieder nummer van ‘Kammerspiel’ dezelfde opzet. Toch weerhoudt dit het duo er niet van om ieder nummer toch een compleet eigen karakter mee te geven.
Kammerspiel geeft het gevoel van déjà-entendu (Fever Ray en Björk) en toch ook weer niet. De stem van Anneke Kampman klinkt bekend in de oren, maar verrast toch telkens weer. Enige constante is dat ze de nummers van een frêle en ijl element voorziet. Datzelfde element komt het best naar voor tijdens de avondlijke uren. Bij het ontbijt zou de schoonheid van de nummers verloren gaan in de ochtendblues. Het zou jammer zijn op die manier de volledige ervaring te mislopen.
Het valt te hopen dat dit slechts het eerste wapenfeit van Conquering Animal Sound is. ‘Kammerspiel’ is een veelbelovend pareltje dat zeker niet over het hoofd mag worden gezien.
