Een bandnaam als Confuse the Cat, een titel 'We Can Do It' en een hoes met de tekening van een buizerd: zoiets neigt tot het verzinnen van leuke dierenfabels. Toch maakt dit Limburgs combo geen zoete muziek. Confuse the Cat produceert fijne indie van hoog niveau met enkele spannende weerhaakjes. Dat laatste is de erfenis van wijlen Reiziger: een band die de Vlaamse undergroundscène danig op zijn grondvesten heeft doen daveren. Het heeft voor stuurman Geert Plessers dan ook even moeten duren zich te herpakken, maar met dit broeierige plaatje lijkt die oude ambitie weer hersteld.
"We can do it / so we can prove it", aldus de groep op zijn best. Op dit plaatje komt Confuse the Cat overtuigender naar voren dan ooit. Snedige, gedreven gitaarsongs vermengen met succes melodieuze fijnzinnigheid en een gespannen ritmiek. Met de nodige tegendraadse hoekjes en een permanente basis van eigenwijze gitaren wordt een landschap gecreëerd waar Plessers zich heerlijk in kan uitleven. Zowel in een gebalde emo-uppercut als 'Principessa' waarin brullen toegestaan is, als in de sfeervolle, zacht ingezongen titeltrack (tevens eerste single), haalt hij het beste uit zichzelf naar boven. Zowel band als frontman blijken er ontzettend veel zin in te hebben. Dit plaatje is dan ook allicht een voorbode van enkele spetterende optredens. Lange gitaarpartijen injecteren de nodige zuurstof in het geheel en wentelen soms heerlijk psychedelisch rond, terwijl Confuse the Cat toch strak de gepresenteerde songs aanhoudt. Zo koppelt het stuiterende 'Expert' gescandeerde teksten aan galopperende ritmen, terwijl een zachte achtergrondkleur van zingende gitaren de sfeer opbouwen. Verder blijft dit plaatje ook de hele speelduur lang erg pittig. Tegen het einde aan zorgt 'The Deepest Blue' nog even voor vuurwerk door zich in het vaarwater van de tegenwoordig zo populaire postpunk en -wave te begeven. Gelukkig stijgt het nummer ver uit boven Kaiser Chief- of Bloc Party-regionen dankzij een fijn elektronisch tapijt en een heerlijk lang glijdende outro van zinderende gitaren die een buffer van drie minuten vormt naar een explosief eindpunt. Op die manier komt 'We Can Break It' over als een soort van bisnummer, de langverwachte afsluiter van een mooie show. In dat opzicht is het wat spijtig dat een remix van 'Akela' door laptopkoning Styrofoam de plaat echt afsluit. Ondanks zijn muzikale finesse breekt dit volledig met de verhaallijn van 'We Can Do It'. Een functie als bonustrack of b-kant had beter geweest, maar het digitale tijdperk heeft het gebruik van singles helaas grotendeels aan banden gelegd.
Confuse the Cat staat scherp, dat is wel het minste dat van 'We Can Do It' gezegd kan worden. Een uitdagende combinatie van schoonheid, kracht en harmonie en toch de nodige trekjes die ervoor zorgen dat dit plaatje de status als underground-topper bekrachtigd: dit is werkelijk grote klasse! Het zou zonde zijn moest deze cd het grote publiek passeren!
Meer over Confuse the Cat
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
