Wie aan de Française Cecile Schott (Colleen) vraagt om haar muziek te typeren krijgt welgeteld drie woorden: melodisch, minimalistisch en warm. Deze beschrijving kan bezwaarlijk onterecht genoemd worden, al zijn de melodieën nooit uitgesponnen en het minimalisme niet extreem. Op de warmte waar Schott zelf over spreekt valt al helemaal niets af te dingen. Met korte samples van akoestisch verkregen geluiden (op deze cd geen synthetische klanken) bouwt ze structuurtjes die de luisteraar verleidelijk welkom heten. Zachte instrumenten als strijkers, harp, gitaar, vibrafoon en klokkenspel worden aangevuld met fijn razen en ruisen, een hartslagpuls of een pratend kind. Met de fluitende en kwetterende vogels er nog eens bij zet de openende titeltrack de toon voor deze subtiele, soms dromerige, en af en toe sprookjesachtige cd.
Schott toont zich in het gebruik en de behandeling van het basismateriaal heel klankgevoelig. 'Goodbye Sunshine' is opgebouwd uit achterwaarts gespeelde geluiden die later langer naklinkend en doffer terugkeren, alsof ze ondergedompeld in water opgenomen werden. In 'Ritournelle' wordt een steeds herhaalde melodie in verschillende klanken gespeeld. Door deze laagjes te laten bijkomen en wegvallen wordt de melodie geregeld van dikte veranderd. Een sneller procédé past Schott toe in 'One Night and It's Gone' en 'A Swimming Pool Down The Railway Track' waar één toon snel en regelmatig herhaald wordt, maar telkens in een andere kleur of helderheid. Met het mooie effect van een constante toon die steeds door een andere filter gestuurd wordt en zo permanent vervelt.
'Everyone Alive Wants Answers' is dus zeker een mooie cd geworden. Te mooi om waar te zijn? Misschien wel, want door de tracks vaak te baseren op één basissample en die veelal te laten domineren komen de nummers niet tot ontwikkeling. Wanneer er dan toch van grondpatroon gewisseld wordt, gaat die verandering niet echt ergens heen. Het repetitieve zorgt daarbij nooit voor een bezwerend effect of zelfs ook maar voor spanning, ook al passen de verschillende samples soms niet steriel op elkaar. Het eindresultaat is een cd die uiterst aangenaam en fraai klinkt, maar die nergens genoeg profiel krijgt om uit de sfeer te komen. Zelf hoort Cecile Schott het woord ambient niet graag, maar om er echt aan te ontsnappen had de muziek toch iets meer intrinsieke structuur en evolutie kunnen gebruiken.
Meer over Colleen
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
