Het Californische kwartet Cold War Kids verscheen voor het eerst aan de oppervlakte in 2006, toen de bloggende goegemeente zich unaniem lovend uitliet over hun hedendaagse interpretatie van rock, blues en gospel. Afgezien van de verslavende singles 'Used to Vacation' en 'Hang Me Up to Dry' kon de gammele indierock van hun debuut 'Robbers & Cowards' (2007) geen echte potten breken. Opvolger 'Loyalty to Loyalty' (2008) bleek van hetzelfde laken een broek: onstuimige piano, schalkse gitaren en narratieve vocalen stonden garant voor complexloos vertier zonder meer. Het tussendoortje 'Behave Yourself' bevat vier songs die niet op de laatste plaat belandden maar volgens de groep toch nadrukkelijk naar een release solliciteerden.
De indringende tenor van Nathan Willett is goed vertegenwoordigd in opener 'Audience', doch zijn het de subtiele backing vocals en het galmende gitaarlijntje in de brug die voor frisse muzikale input zorgen en het nummer naar een hoger niveau tillen. De slepende, soulvolle afsluiter 'Sermons' is dan wel vintage Cold War Kids, als het goed is mag dat ook gezegd worden. Tussendoor kan de groep echter niet overtuigen. De nonchalante gitaarriedels en zwierige percussie van 'Coffee Spoon' en 'Santa Ana Winds' proberen aan te pikken bij de artistieke slimmigheid van Vampire Weekend, maar zijn te vrijblijvend om indruk te maken. Cold War Kids hebben een beetje last van het Kaiser Chiefs-syndroom: na de buzz rond hun eerste plaat dreigen ze zichzelf al gauw te herhalen, met steeds minder succes. Hoewel 'Behave Yourself' een schuchtere poging doet om het creatief status quo te doorbreken, zal wellicht meer nodig zijn om de toekomst van de groep te garanderen.
Meer over Cold War Kids
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
