Cold Sweat is een groep die in 1991 gevormd werd door trombonist Craig Harris. Samen met enkele andere jazzmusici wilde hij muziek maken waarnaar hij als tiener luisterde, zijnde R&B, soul en funk. '4 Play' bestaat voornamelijk uit erg slome, energieloze nummers die ondanks de bekwaamheid en technische kunde van de muzikanten, op geen enkele manier bij de keel grijpen. Centraal in veel van deze soulliederen staat vaak het volledig uitgemolken thema van de liefde.
Het meest aanstekelijke nummer op de cd is ongetwijfeld 'You are Everything'. En dan eigenlijk enkel de intro. Het nummer begint enorm funky: een groovy baslijn met veel pauzes wordt perfect aangevuld door de blazersectie die het thema krachtig en met veel bravoure speelt. Zanger/gitarist Fred Wells heeft een heel warme, gospelachtige stem, die enkel een zwarte kan hebben. In de meeste andere nummers wordt deze rol vervuld door Andy Bey, en gek genoeg verandert dit niets aan de stemklankkleur. Deze blijft zwaar en diep. Verder is er in het nummer nog een interessante pianosolo te vinden van Douglas Booth. De plaat omvat enkele eigen nummers van Harris en enkele covers van grootheden als Marvin Gaye ('If This World Were Mine') en Quincy Jones' ('The Secret Garden'). 'Round Midnight' van Thelonious Monk wordt op '4-play' helemaal omgevormd tot een soulnummer, en dat is jammer. Want ondanks dat saxofonist Sam Furnace een erg lyrische en emotionele solo geeft, blijft de begeleiding hangen in huizenhoge soulclichés. De korte intermezzo's als 'Foreplay Two' zijn amper te beluisteren. Een hele lelijke synthklank zorgt voor een ideale achtergrond voor een MIDI-achtig trompetlijntje dat zo uit een verouderd computerspelletje kan komen.. Sekou Sundiata is de man die over de vier 'foreplays' een tekstje babbelt. Waarom deze "composities" op de plaat zijn gezet? God mag het weten! Als brug zijn ze totaal waardeloos en ze staan ook niet op zichzelf als muziekstuk. 'If This World Were Mine' is een instrumentale versie van de klassieker en één van de weinige halfgeslaagde nummers op deze plaat. 'The Secret Garden' van Quincy Jones wordt dan gespeeld alsof het uit een foute pornofilm uit de jaren negentig is weggelopen. Een zware drum, een synthbas en new-age synthesizerklanken worden doorspekt met de warme tromboneklank van Harris.
'4 play' is een plaat waarbij de muzikanten vonden dat originaliteit vooral vermeden moest worden. Naar het einde van de cd verveelt niet enkel de zware gospelstem van Andy Bey, maar komt het geheel gewoon de strot uit. Daarbij ligt het tempo van de nummers steeds zo laag dat het slaapverwekkend is.
Meer over Cold Sweat
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
