Fans van de Clogs dienen niet te wanhopen! De afwezigheid van fagottiste Rachael Elliott en percussionist Thomas Kozumplik is niet definitief en afgaande op deze cd kunnen de resterende leden Padma Newsome (viool) en gitarist Bryce Dessner de zaak ook klaren. Ze hoeven het zelfs niet alleen te doen, want voor Newsome's 'Stick Music' (geschreven, uitgevoerd en reeds opgenomen in 2002) krijgen ze het gezelschap van Jennifer Chiu (viool), cellist Erik Friedlander en Tim Feeney (percussie).
De groepsnaam Clogs mag dan wat geflatteerd zijn, de cd is niettemin een pareltje geworden, zowel qua muzikaal materiaal uitvoering als qua uitvoering. Dit is één van die cd's waarbij niet meer van sfeer, maar van atmosfeer gesproken kan worden. Ver voorbij alle "gevoelens" en "sferen" is deze muziek heerlijk ijl. Melodie is volledig ondergeschikt aan de klank van de instrumenten en de (soms dissonante) harmonie. Haast nooit is er dus sprake van klassieke nummers, ook niet wanneer Dessner zijn fijner tokkelwerk bovenhaalt. Ook het voor Clogs zo typisch repetitieve is hier minder expliciet: de muziek cirkelt in het luchtledige en bevriest en ontdooit om zo van vorm te veranderen. Het vage en onvatbare wordt nog versterkt wanneer in sommige stukken ritmisch en metrisch verschillende lagen gestapeld worden. Wat echter de cd het meest kenmerkt zijn de diverse technieken die de strijkers toepassen: van mooi druppelende pizzicato's tot het slaan op de snaren (met het hout van de boog) of het net niet helemaal doorstrijken. De eigen, wat verwrongen klankwereld die zo ontstaat is bij momenten heel sprookjesachtig, maar laat ook concrete referenties toe. Het slaan op de snaren, de percussie of een uitzonderlijke melodische wending geven de muziek vaak een oosters tintje, al kan dat even goed gezien worden als Joodse klezmer of zelfs Balkanmuziek. Dat de luisteraar hier niet meteen wijs uit geraakt illustreert mooi hoe de muziek steeds opnieuw door de vingers glipt.
Een van de meest bloedstollende tracks is 'River Stick', waar vluchtige en mistige strijkers onbestemd door elkaar cirkelen. De lichte dissonantie en het zwermeffect laten vage sporen van Ligeti horen, tot de gitaar een zacht, maar ritmisch duidelijk getokkel introduceert. Wanneer later de strijkers bij momenten zelfs passioneel aanzetten, wordt even een volbloed Zuid-Europese geest geïntroduceerd. Deze "uithalen" gebeuren echter te individueel en door elkaar, waardoor het zuiderse in de vrieskou wegsterft, zeker wanneer de strijkerwolk van in het begin zich op het einde verdicht tot een zoemende zwerm wespen. 'Pencil Stick' heeft een meer klassieke inslag door de repetitieve structuren, maar het slaan op de snaren en het eerder "wrijven" dan strijken garanderen toch de eigen sound. 'Stick & Nails' is door de speciale klanken dan weer voorzien van een eigen cachet. Het spookachtig effect van een zingende zaag (?) en de dissonante, slepende strijkers garanderen het ijle, terwijl percussieve klanken (als het slaan op de snaren van een piano) de geest van Harry Partch oproepen.
Toch zijn alle referenties maar vage verwijzingen. 'Stick Music' baadt in een heel eigen geluid dat weinigen onberoerd zal laten. Een pracht-cd.
Meer over Clogs / Padma Newsome
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
