Het openingsnummer 'Words for Snow' begint met spaarzaam atmosferisch gitaarwerk in combinatie met een lijzige zang als een U2-ballad. Nadien slaat het echter drastisch om naar een intense spoken/shouted word performance vergezeld van iets te dramatische violen. Met dit nummer is dan ook meteen de toon gezet voor een plaat die beklijving laat afwisselen met zwaar wenkbrauwengefrons.
Een van de eerste dingen die opvallen, is de uitzonderlijke stem waarmee Declan de Barra is gezegend: een demonisch stemgeluid dat aan Nick Cave doet denken maar dan met een angstaanjagend stembereik. Dat stembereik komt bij de climaxen die in sommige nummers verwerkt zitten aardig van pas. Een ander belangrijk punt is het amalgaam van genres dat hier door elkaar wordt gesmeten. Dit komt duidelijk tot uiting in een nummer als 'Ri Ra'. Het begint met een vioolpartij die aan een Ierse folksong doet denken en net wanneer je denkt dat een Xena-kreet niet lang meer kan uitblijven, valt er een hakkelige beat in, waarna het nummer al gauw verzandt in een drammerige Keltische deun. Deze Keltische invloeden komen wel vaker uitdrukkelijk naar voor en worden extra benadrukt door een Iers accent en af en toe de Ierse taal. Ze zijn wel zo vriendelijk om in die gevallen ook de Engelse vertaling in het cd-boekje te vermelden. Zoals reeds eerder aangehaald spelen violen een bijzonder grote rol op deze plaat, al zijn de bijdrages niet altijd even geslaagd. Vaak lijkt het alsof de meeste nummers alleen maar een vioolpartij bevatten omdat de groep nu eenmaal een violist in zijn rangen telt. In sommige gevallen echter, zoals de afsluiter 'you're listening to a dead man speak' kan een postrock-achtig arrangement voorzien van opzwepende strijkers in combinatie met ijle pakkende zang tot een intensiteit leiden die aan Godspeed doet denken.
Door de mengeling van genres zal haast iedereen hier wel dingen in vinden die aanspreken of ergeren.
In het geheel levert dit een matige plaat op met evenwel enkele zeer mooie uitschieters. Dit gezegd zijnde is deze plaat wel intrigerend genoeg om mijn nieuwsgierigheid naar een vervolg op te wekken. Houdt u echter van én Jeff Buckley én genre-experimenten én Michael Flatley, dan zit u gebeiteld.
Meer over Clann Zú
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
