Al enkele jaren trekt het 'Cirque du Soleil' de wereld rond met betoverende spektakels. De combinatie van adembenemende acrobatie en verbluffende schoonheid trekt volle zalen, of beter tenten, in iedere stad waar dit wonderlijke gezelschap neerstrijkt. De muziek van deze shows speelt telkens weer een centrale rol in het spektakel en soms duikt ze zelfs op in de hitparades. 'Alegría' is ongetwijfeld het bekendste stukje muziek van dit Canadese gezelschap.
Dralion ademt van in het begin een mysterieuze sfeer. Het spektakel speelt zich af in een droomwereld met zowel Europese, Arabisch als Aziatische invloeden, zo dus ook de muziek. Hoewel er duidelijk een verhaal uitgebeeld wordt, krijg je dit als luisteraar niet mee, maar dit wordt ruimschoots gecompenseerd door de schitterende muziek. De luisteraar wordt heen en weer geslingerd tussen verschillende stijlen die zich in een ijltempo opvolgen. Het ene moment waant men zich op een rockfestival om dan langs een middeleeuws klooster in een Arabische Kashba te belanden. De ritmiek is het centrale element in de soundtrack: er blijft altijd wel een ritmisch patroontje doorlopen waardoor de muziek eigenlijk nooit stilvalt. Tegelijk kan men eigenlijk stellen dat de ritmiek nooit onnodig ingewikkeld is waardoor de plaat een rustige sfeer uitademt. Het is ook opvallend hoe uitgebreid het gebruikte instrumentarium is: doedelzakken, accordeons en elektrische gitaren in een wonderlijk samenspel. De stemmen zijn zoals steeds ronduit betoverend. Men kan eigenlijk stellen dat deze zangers even grote artiesten zijn als de acrobaten die ondertussen ergens hoog boven de grond hun ding aan het doen zijn. Een groot verschil met vorige spektakels is dat de tekst nu wel degelijk een betekenis heeft. In 'Alegría' was de tekst eigenlijk een samenraapsel van klanken dat geselecteerd waren omwille van hoe ze klinken. Er stak eigenlijk geen betekenis achter. In 'Dralion' is de tekst in bestaande talen opgesteld. De ene keer is het Italiaans, een andere keer in het Latijn, maar steeds in een taal die al bestond voor de show samengesteld werd.
De show begint in een droevige sfeer, hoewel er altijd iets hoopgevends blijft doorschemeren. Daarna ontwikkelt de muziek zich met verschillende emoties die de bovenhand halen, maar telkens duikt het droevige hoofdthema terug op. Halverwege de show duikt plots zelfs een bende Indianen op. Een wilde dans ontstaat terwijl de slagwerksectie even demonstreert wat je met een stel trommels kan doen, waarna het droevige hoofdthema terug opduikt. De toon is echter gezet: de thema's worden steeds krachtiger en het droevige wordt steeds meer verbannen. Het ritme wordt steeds meeslepender en na een passage aan de lokale minaret met bijhorende Imam breekt het slotfeest los. Doedelzakken zetten het feestthema in. De drums en de hoge zangstemmen maken de folksfeer compleet. De droevige gedachten zijn verdreven, het verhaal is ten einde.
'Dralion' is een typisch product van 'Cirque du Soleil', maar is toch verfrissend genoeg om fan te blijven van dit gezelschap. De plaat ademt de typische sfeer die we gewend zijn van deze mensen en dit is natuurlijk net waarom het publiek van 'Cirque du Soleil' is gaan houden.
Meer over Cirque du Soleil (Violaine Corradi)
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
