Aan de eigenzinnige naam en schrijfwijze van deze nieuwkomer is af te leiden dat het hier niet om hapklare muziek gaat. Het verhaal van cirKus begint wanneer een uitgebluste Burt Ford huiskamerartiest Karmil tegen het lijf loopt. De eerste staat versteld van de artistieke producties van de laatste, terwijl deze de eigenzinnige zangwijze van Ford ten zeerste apprecieert. Samen met de jonge, zuivere stem van Lolita Moon en de vocale input van Fords echtgenote Neneh Cherry (!) krijgt het project vorm. De verscheidene muzikale achtergronden van de spelers hebben geleid tot een heel apart en vreemd smakend debuut. 'Laylow' is een vrij lome lofi-plaat die psychedelica, hiphop en gitaarpop door de mangelmolen haalt om er een filmisch, eigenzinnig geheel uit te distilleren.
Een kurkdroge hiphopbeat, een akoestische gitaar en de klemtoon op een eigenwijze vocale invulling zijn de beperkte middelen waarmee cirKus aan de slag gaat. Hoewel benadrukt wordt dat de input van de vier groepsleden in deze minimale muziek gelijkwaardig is, komt al snel de kenmerkende stem van Neneh Cherry naar voren. Zeker wanneer de dame als vanouds met haar wegdraaiende zang grapt "You're such an asshole / think you're fantastic / I bet you drive a sportscar/ but you got a small dick" in het geweldige 'You're Such an ...' kruipt even een rilling over de rug. Toch staat dit op brugpensioen gegane popicoon niet op heel de plaat in de spotlights en is het soms zoeken naar haar aanwezigheid. De nasale zang van Ford (die soms verdacht sterk die van Horace Andy benadert) domineert meestal en geeft het geheel een wat groezelig karakter, terwijl Lolita Moon bij momenten voor frisse en jeugdige accenten zorgt. Nummers als het gedreven 'Time for the Whistle' zijn een mooie weergave van deze vocale dynamiek en ook een psychedelisch wervelend 'Is What It Is What It Is What It Is' is een ware puzzel van gezongen partijen. Snedige raps, zweverige uitglijders en schorre frasen vermengen zich tot unieke cross-overs. Die worden op hun beurt ingeblikt in een sobere instrumentale omkadering en een gedetailleerde finesse van weggestoken geluidjes en effecten. Een enkele trompetsample en wat schuifelende ritmen volstaan om 'Cutting out a Career' een bemoedigend, overweldigend gevoel te geven. Verder dienen kort afgevlakte, akoestische gitaarfrasen die veelal aanwezig zijn puur als inkleding. Enkel de slepende, doffe hiphopbeat die zowat elk van de dertien songs opluistert, plaatst cirKus duidelijk in een muzikaal vakje. Helaas kan die krachtige ritmische ondersteuning niet verhinderen dat het dromerige, neuriënde karakter van deze plaat mettertijd begint te overheersen. Door een gebrek aan krachtige melodieën en vocale overtuigingskracht blijft de aandacht allesbehalve overeind.
Om een kat een kat te noemen: de originaliteit van dit project weegt niet op tegen de beperkte muzikale kracht ervan. 'Laylow' vraagt net iets te uitdrukkelijk naar herhaalde beluistering om doorgrond te kunnen worden. De alomtegenwoordige soberheid en grijze uitstraling van de cd doet de soms prachtige parels die hij bevat vervagen en dat is een spijtige vaststelling. Hoewel dit kwartet het allicht niet graag zal horen, is dé grote troef van cirKus dus de deelname van de verrezen Neneh Cherry. Te nemen of te laten...
Meer over Cirkus
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
