Cipriano De Rore (1516-1565) is een van die componisten die voor vele muziekliefhebbers tussen de plooien van de muziekgeschiedenis is verdwenen. Nochtans hebben zijn composities grote invloed uitgeoefend op Lassus, De Monte en Monteverdi om maar enkele grote namen te noemen.
Naast de mis 'Missa praeter rerum seriam' zijn er nog vijf madrigalen opgenomen, twee motetten en een chanson. Opvallend is het grote verschil in stijl tussen de polyfone schriftuur van de mis en de meer homofone werkwijze in de madrigalen. In de madrigalen staat de expressie van de tekst voorop,wat leidt tot gedurfde harmonische experimenten. Dit is meer dan duidelijk in 'Schiet'arbuscel' en 'Se ben il duol', toevallig de twee madrigalen die Monteverdi zo bewonderde. De bevreemdende harmonieën drukken het klagende verlangen op schrijnende wijze uit. Bijzonder veel aandacht heeft het Huelgas-Ensemble voor deze tekstgevoeligheid: met veel inlevingsvermogen worden de nuances van de compositie tot leven gebracht.
Miscomposities daarentegen worden soms als beredeneerd en intellectualistisch ervaren omwille van de strenge polyfone schrijfwijze. Zonder twijfel is een miscompositie eerder abstract, maar in het geval van De Rore met de mis 'Missa praeter rerum seriam' belet deze beredeneerde aanpak niet dat deze compositie levendig is en de luisteraar ook emotioneel aanspreekt. Een mooi voorbeeld is de passage 'Deum de Deo' uit het Credo, die helder en licht klinkt zodat men zou vergeten hoe ingenieus de polyfonie geconstrueerd is. Natuurlijk ook dank zij de geëngageerde interpretatie van het Huelgas Ensemble dat hiermee zijn reputatie alle eer aandoet. Geen koele objectieve uitvoering maar werkelijk een overtuigende interpretatie die de luisteraar meevoert en overdondert met een weelderig contrapunt, in een transparante uitgevoering met een volle, genereuze klank. Zo is de uitvoering van deze mis tegelijkertijd waardig en beweeglijk, statig en gracieus.
Meer over Cipriano De Rore
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
