Het is het vooruitstrevende elektronicalabel Kranky weer gelukt om een vernieuwende muzikale kracht naar voren te schuiven. Christopher Bissonnette is een gediplomeerde, Canadese multimediaspecialist en -componist die zijn wortels in de Windsor- en Detroitscène van de jaren '90 heeft. Zowel achter draaitafel, analoge synths als ritmeboxen trachtte de man deze bloeiende technomilieus aan te vullen. Inmiddels heeft Bissonnette zijn eigen methode ontwikkeld om externe geluidsbronnen te analyseren en tot op de basis uit te kleden, om ze vervolgens op een averechtse manier terug in elkaar te schuiven en is hij meer en meer richting subtiele ambient opgeschoven. Zijn solodebuut 'Periphery' is zo'n verzameling van geluidscollages, waarbij de oorspronkelijke klanken afkomstig zijn van op piano of orkest gebaseerde muziekwerken. Door die volledig te verknippen, te bewerken en live gelijkaardige klankkleuren toe te voegen, bekomt deze knutselaar een aangename dynamiek in zijn verder erg atmosferische en minimale muziek.
De zeven schijnbaar eenvoudige, organische ambientwerken die op deze plaat staan, hebben dus hun wortels in analoge orkestklanken. Zwevende, halfdonkere partijen komen op het eerste gehoor enkel sfeervullend over. Dankzij de kalme, nachtelijke elektronische klanktapijten die voortdurend omwentelen, ligt er alvast een levend gevoel in dit schijfje. Met een gemiddelde van acht minuten en een schijnbare muzikale beperktheid, roepen de verschillende tracks geruststellende emoties op. Toch gaat Christopher Bissonnette een stuk dieper en subtieler te werk dan aanvankelijk lijkt. Hoewel deze cd hier eenvoudige impressies bevat die variëren van duistere drones tot luchtige ambientklanken of krakende, ruisende geluidscollages, onthult een erg luide beluistering minimale accenten. Dankzij de elektronische benadering van de oorspronkelijke instrumenten en een voortdurende wisselwerking tussen bron en technologische imitator ontstaat een boeiend klankspel dat enkel onder een sterk volume tot uiting komt. Zeker in het expliciete en luidruchtig grollende 'Substratum' is het duidelijk dat de oorsprong ligt in viool-en cellopartijen die, dankzij de nodige bewerkingen, langzaam van kleur wijzigen. In het geval van 'Tenor Viol' is die correlatie, ondanks de titel, al een stuk moeilijker te traceren. Wat begint als pure ruis, mondt uit in veel klikkende en klakkende klanken en wat languit gespeelde tonen die niet echt aan strijkinstrumenten doen denken. De relatie met instrumentale samples is dus vaak ver te zoeken. Dat neemt natuurlijk niet weg dat duidelijk verschillende elektronische manipulaties en vervormingen zoals achterstevoren geplaatste loops of analoog verknipte samples een boeiend eindresultaat vormen. Zo vertelt elk van deze zeven tracks een eigen fijnzinnig muzikaal verhaal.
'Periphery' vereist een grote aandachtigheid en stimuleert de verbeeldingskracht. Hoewel de principes waarmee Chistopher Bissonnette deze muziek opbouwde erg origineel zijn, is daar uiteindelijk niet zo veel van te bespeuren. Een goede koptelefoon of een erg luid volume kan doorheen de bewuste ruis of klanktapijten boeiende details opleveren, maar daarnaast bevat deze plaat ook gewoon erg leuke, gevarieerde ambient.
Meer over Christopher Bissonnette
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
