Het Christophe Marguet Sextet kent een wat merkwaardige bezetting. Twee gitaristen, een tubaspeler, een saxofonist, trompettist en een drummer staan garant voor het caleidoscopisch geluid van Reflections. Een dergelijke instrumentale vertegenwoordiging strijkt natuurlijk tegen de haren van de mainstream in.
Er zitten tamelijk wat contrasten in deze plaat. Haarfijne en flinterdunne tonen laten zich scherp aftekenen tegen een achtergrond van massieve klankblokken die vlot over alles heen schuiven. Een zenuwachtige en bezwerende altsaxofoon vestigt de aandacht op zichzelf in 'Run' terwijl Michel Massot op tuba het geheel lijkt scheef te trekken. Dit soort hevige en vrije passages vragen een enorme luisterinspanning. Dan zijn 'Au-dessus de la Ville' en 'Comédie' leukere dingen om te laten gebeuren. 'Au-dessus de la Ville' is in essentie een vrolijke humpapa. De korte diepe klankstoten van de tuba onderlijnen dit concept krachtig terwijl de andere instrumenten dolle pirouetten maken. Een surreële stoet trekt in gedachten het dorp voorbij. 'Comédie' heeft een heerlijk ritme waarbij de gitaar korte fragmentjes blijft herhalen en opnieuw uitvindt. De blazers kleuren het nummer verder in met een zoete melodie. Bij dit sextet primeert echter vaak het geheel, eerder dan de delen. De lijnen vloeien kriskras door elkaar en maar soms neemt een instrument wat afstand om met een solo het nummer wat te stileren. Vaak tevergeefs, de solo's vinden weinig weerklank en de nummers wagen zich in een intellectualistische sfeer die niet echt vrolijk stemt.
'Reflections' is misschien iets om je eens over te buigen... Het stroeve en uitdagende geluid valt echter niet altijd in goede aarde en de ondertoon had echt iets lichter van aard mogen zijn. De twee composities 'Au-dessus de la Ville' en 'Comédie' zijn op zich niet genoeg om dit album echt veel smaak mee te geven.
Meer over Christophe Marguet Sextet
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
