De 'grande dame' in het opera- en liedgenre word je niet zomaar. Cecilia Bartoli heeft al veelvuldig bewezen dat ze deze titel verdient door haar vele recitals en CDs waarin ze telkens schittert door haar vocaal-technische perfectie en doorleefde interpretaties. De verwachtingen waren dan ook hoog gespannen voor deze opname, waar ze muziek brengt die haar van nature erg goed ligt en waarin ze al haar kwaliteiten kan etaleren. Sommige van deze aria's zijn immers heel virtuoos en vragen een groot inlevingsvermogen van de uitvoerder om de snel wisselende gemoedsstemmingen van de personages tot hun recht te laten komen.
Bartoli werkt veel met tekstexpressie en is meesterlijk in het rekken en uitstellen van klinkers en medeklinkers om bepaalde emoties te accentueren. Dat deze muziek geschreven is in haar moedertaal is voor haar uiteraard een extra voordeel. Soms kan ze zo overtuigend zijn in het evoceren van emoties door tekstexpressie dat je geen kennis van de Italiaanse taal nodig hebt om te weten waarover de tekst zou kunnen gaan. Ze leidt de luisteraar doorheen het verhaal alsof ze het ter plekke allemaal zelf beleeft. In het liedgenre kan haar dictie nogal eens overdreven en geaffecteerd overkomen, maar in deze aria's wordt het dramatische effect erdoor versterkt. Bij het beluisteren van een opera op CD mis je immers de actie van de zangers op de scene en is dit enkel afleiden uit de interpretatie van de vocalisten.
Cecilia Bartoli koos voor deze CD aria's uit zes verschillende opera's van de 18e-eeuwse operacomponist Christoph Willibald Gluck. Het geheel geeft daarom de indruk van een verhalenbundel, waarin telkens een korte, aparte scene - soms zelfs momentopname - wordt belicht. De aria's zelf zijn heel verscheiden van aard. De aria van Sesta uit 'La clemenza di Tito' en die van Erato uit 'Il Parnaso confuso' zijn beschouwend en bezingen respectievelijk de berusting in de naderende dood en de verheerlijking van geluk en liefde. Toch klinkt deze muziek niet al te sentimenteel, maar is ze eerder innig en ontroerend door Bartoli's vocaal gefluister en de strakke, subtiele manier waarop ze wordt begeleid door de 'Akademie fur Alte Musik Berlin' met Bernhard Forck als dirigent. Het orkest begeleidt haar even overtuigend in de krachtigere aria's en de recitativo's die de aria's voorafgaan. Onder meer bij de aria van Fulvia uit 'Ezio' is de voorafgaande recitatieve tekst mee opgenomen waardoor je de hoog oplaaiende emoties van Fulvia in de aria beter kan plaatsen. Bartoli bijt met veel venijn en hartstocht de tekst van zich af en levert hier een knap staaltje vocaal vuurwerk terwijl het orkest onder haar rommelt en dondert om haar emoties kracht bij te zetten. Meesterlijk.
Vermeldenswaardig is zeker nog het mooi verzorgde CD-boekje met prachtige 18e- eeuwse afbeeldingen van etsen die o.a. de gevangenis voorstellen waar Fulvia haar tot dood veroordeelde geliefde bezoekt.
Niet te missen. Om het met de woorden van Erato, de muze, te zeggen: "E tal di questa or sia / la tenera armonia, / che immerso ognun sospiri / nel tuo felice ardor."
En dat de tedere harmonie / ervan zo mag zijn / dat onze zuchten / verzonken zijn in geluk.
Meer over Christoph Willibald Gluck
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
