Sommige titels laten aan duidelijkheid niets te wensen over, maar in dit geval is er toch sprake van enige misleiding. Christian Lindberg verschijnt immers niet enkel als componist. Hij dirigeert ook alle ensembles op deze cd en als één van de beste trombonisten van de planeet geeft hij deze prachtige koperblazer ook een centrale plaats in zijn oeuvre. Lindberg laat zich dus van zijn veelzijdigste kant zien en kan in zijn muziek zijn zin voor avontuur kwijt zonder in te boeten aan toegankelijkheid.
Die zin voor avontuur wordt meteen duidelijk in de bezetting van 'Asa'. De combinatie van elektrische viool, trombone, klavecimbel en strijkers levert heel aparte kleuren op. De ene keer piept de viool als een krakend scharnier, de andere keer imiteert ze bijna een didgeridoo. Maar het is vooral de klavecimbel die met zijn aparte klank en verre van hedendaagse connotatie het geheel een wat onwezelijke sfeer meegeeft. Ondanks de leuke klanken en een paar leuke themaatjes is het eerste deel, 'Soul at the Beach – Metric Garden' nog een beetje stuurloos. In 'Elvis in Memoriam' wordt echter een heerlijk walsje ingezet en na een wat lange inleiding komt ook 'Lost Harmony – The World is an Asa-hole' helemaal op gang met een opzwepend piratendeuntje dat plots wordt onderbroken door een oosters aandoend tussenstukje. 'Asa' is zo zeker een fijn stukje muziek dat hedendaags klinkt, clichés vermijdt en toch gemakkelijk in het oor ligt.
'Joe Jack Binglebandit' is een sympathiek solowerkje voor trombone. Er ontbreekt wat samenhang en de thema's zijn niet bijster geïnspireerd, maar het stuk wordt gered door werkelijk betoverende dubbeltonen waarbij Lindberg tegelijkertijd een toon speelt en een andere zingt. De trombone is ook aanwezig op het afsluitende 'Bombay Bay Barracuda' voor trombone en tape en in 'Gipsy Kingdom' in het gezelschap van een strijkkwartet. Het eerste werk is een overbodig niemendalletje, maar het trombonekwintet heeft zeker zijn kwaliteiten. De afwisseling van ritmische, dissonante begeleidingsfiguren van de strijkers en enkele opwindende thema's voor de trombone maken er een sympathiek werkje van.
Lindbergs grootste kwaliteiten als componist zijn echter te vinden in zijn orkestwerk. In het trompetconcerto 'Akbank Bunka' weet hij zowel het lyrische als het virtuoze perfect uit te spelen (daarbij geholpen door een heerlijk mooi spelende Ole Edvard Antonsen) en laat hij in de hectische passages het orkest en de trompet mooi interageren. De prachtige klanken die Lindberg uit zijn orkest krijgt tijdens de intro van het tweede deel van dit concerto, verraden al wat er te wachten staat in het concerto voor kamerorkest 'Of Blood so Red'. Dit is een imposant epos waarin Lindberg al zijn orkestratietrucjes bovenhaalt. Heel het werk stikt immers subtiele en minder subtiele veranderingen van klankkleur die stuk voor stuk hun effect hebben.
Niet alle werken op deze cd zijn even interessant, maar de meesten zitten toch ergens tussen 'verrassend en leuk' en 'bloedmooi en imposant'. Bovendien is het eveneens een goede kans om een uitstekend trombonist en een minder bekende maar minstens even sterk acterende trompettist aan het werk te horen.
Meer over Christian Lindberg
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
