Op een ijskoude avond in januari van dit jaar sloeg het Noorse duo MoHa! in de Brusselse concertzaal Magasin 4 het dapper de kou trotserende publiek ongemeen hard om de oren met hun verbluffende sci-fi noiserock. Wie had toen kunnen verwachten dat de volgende band op de affiche, Child Abuse, dat nog eens minstens even hard ging overdoen? Het trio New Yorkers pakte echter uit met een verschroeiende set van brutaal drum/bas/keyboard/zang-geweld dat de temperatuur in het kille pakhuis toch enkele graden de hoogte in leek te jagen. De muzikale masochisten aldaar aanwezig genoten met een pijnlijke grimas van deze deze auditieve geseling.
Het was dan ook nog maar de vraag of deze uitstekende liveband hun nauwelijks in te tomen energie zou kunnen capteren in een bevredigend album. Enkele maanden later kwam het antwoord op die vraag onder de vorm van hun derde langspeler, het album 'Cut and Run'. En jawel, het verdict is bijzonder positief.
Drummer Oran Canfield hamert het stevige skelet van de tracks in mekaar. Hij produceert complexe ritmes die bijzonder vaak in maatsoort wijzigen, maar zonder de, vaak impliciet aanwezige, achterliggende stuwende puls uit het oog te verliezen. Bassist Tim Dahl speelt ook in The Hub, een basdrumsax-trio waarmee hij een brug slaagt tussen jazz en dwarse rock. Hier creëert hij met distortion en andere effecten een vettig, diep ronkend geluid op zijn bas . De keyboardpartijen van Luke Calzonetti onderstutten meestal de loos gaande bas- en drumpatronen. Soms echter plamuurt Calzonetti de resterende gaten in het geluid deskundig toe met vervormde keyboardklanken. Ook het vocale werk neemt Calzonetti voor zijn rekening. Zangpartijen kunnen het nauwelijks genoemd worden; schreeuwend, krijsend, wartaal uitslaand, kermend en snotterend duwt hij het plaatje nog een stap verder richting de totale waanzin.
Het geheel is dan ook woest knetterende noiserock vol wringende breaks en tegenritmes die met momenten haast een freejazzkarakter krijgt en zelfs extreme metal-allures vertoont. Voor subtiliteit en melodie is geen ruimte, voor een overweldigend brutaal machtsvertoon des te meer. Constant aanwezig is een gezamenlijke drang om de muziek altijd maar vooruit te willen jagen en rustpunten zijn er niet te vinden. Nauwelijks dertig minuten duurt het album, toch komt het over als een pure, verzengende uitputtingsslag.
Wie verder hoort dan het brutale geweld, zal snel merken dat het trio technisch behoorlijk onderlegd is. De vele ritmische wisselingen en de snelle, constante vervelling van muzikale thema's worden allemaal zeer vlot afgewerkt. Het is duidelijk dat de heren niet over een nacht ijs zijn gegaan en dat alles goed doorgerepeteerd en uitgeschreven is.
Child Abuse is een band die omwille van haar extreme karakter slechts een beperkt publiek zal aanspreken. Wie echter Lightning Bolt, MoHa!, Ruins of Flying Luttenbachers vlotjes verteert, moet zeker dit gezelschap eens uitchecken.
Meer over Child Abuse
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
