Hoewel het Chicago Underground Trio reeds in 1997 het levenslicht zag, is 'Slon' pas de derde cd van het drietal. Dit kan alles behalve verwondering wekken, aangezien de groep ook in duo- (zonder bassist Noel Kupersmith) en kwartetformule (met gitarist Jeff Parker) actief is. Voorts zijn de leden van het trio ook terug te horen op opnames van o.a. Tortoise, Sin Ropas of Brokeback. Van echt stilzitten hoeft dus geen sprake te zijn, wat nog eens extra benadrukt wordt door de productie van deze cd: op één dag opgenomen, op één dag gemixt en op één dag op band gezet.
Het eerste en meest opvallende aspect aan de bezetting is de afwezigheid van een piano. Hierdoor ontstaat een wat 'leger', maar ook ruimer geluid, waarin plaats ontstaat voor andere klanken. Bij dit trio is dat dan de elektronica van de laptops van trompettist Rob Mazurek en bassist Noel Kupersmith. Dit elektronische element staat echter zelden op zich: meestal wordt het geïntegreerd in het akoestische triogeluid en soms is het zelfs totaal afwezig. Op deze laatste momenten klinken bij het trio het duidelijkst de jazzinvloeden door. In het openingsnummer 'Protest' (een compositie over de oorlog in Irak en over oorlog in het algemeen) gebeurt dit op basis van een funky, terugkerend riffje. Op andere momenten klinken eerder rokerige clubjazz of de uptempo beboptraditie door. Het meest karakteristiek zijn echter de freejazzstukken, waarbij Kupersmith en drummer Chad Taylor een powerbegeleiding neerleggen voor Mazurek. Bij deze laatste is het wel jammer dat hij af en toe richtingloos soleert en wat losjes over de songs lijkt te schaatsen. De muziek verliest op die momenten ontwikkeling en gaat zo zinloos rondjes draaien. In 'Zagreb' komt de trompettist meer melodisch uit de hoek en slaagt hij er wel in om samen met Taylor het nummer een noemenswaardige opbouw mee te geven.
Wanneer de laptops dan ingeschakeld worden, trekt het klankpallet verder open en ontstaan er soms hele mooie sferen. Opmerkelijk is dat het Chicago Underground Trio dan niet kiest voor herkenbare samples, maar eerder voor abstractere elektronica als geruis en losse geluiden. Zo is het titelnummer gebaseerd op ogenschijnlijk los van elkaar staande geluiden, maar al snel wordt er een lijn in duidelijk en verschuift het beatgevoel van eerder vaag naar veel duidelijker. Wanneer het trage thema van bas en trompet dan door het geluid komt zweven ontstaat een vreemde ambiance die het nummer fascinerend maakt, alleen al op basis van het geluid. Ook 'Kite' klinkt bijzonder, wanneer losse akoestische klanken van het trio ronddobberen in een omgeving van elektronische geluiden. De pulserende stuiterbeats van 'Palermo' garanderen dan weer net iets minder verhaal en laten een minder sterke elektronische kant van het trio horen.
'Slon' is zo een cd die bij momenten heel fraai klinkt, maar die door de soms wat mindere solistische passages de fascinatie niet continu kan vasthouden.
Meer over Chicago Underground Trio
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
