In de befaamde 'connoisseur cd series' brengt Blue Note Charlie Rouses 'Bossa Nova Bacchanal' weer uit. Zoals de titel al onweerlegbaar aanwijst, staat deze plaat voor een aanstekelijke samensmelting van aan de ene kant jazzritmes en –harmonieën en aan de andere kant Latijns-Amerikaanse volksmuziek zoals samba. Het tweede deel van de titel verwijst natuurlijk naar het overmatige drinken en feesten ter ere van de Romeinse feestgod Bacchus. De titel roept dus hoge verwachtingen op, maar de plaat vult deze niet helemaal in.
Tenorsaxofonist Charlie Rouse verklaart met deze plaat zijn liefde voor lyriek en melodie. Het is oerdegelijke, authentieke bossanova, maar er wordt ook niet dieper gegraven dan dat. Rouse koos voor 'Bossa Nova Bacchanal' niet alleen voor een volledig Latijns-Amerikaans repertoire, hij wilde ook een pure latino-ritmesectie om zo het echte bossanova gevoel te grijpen. Deze plaat staat vol zomerse warmte dankzij zwoele congaklanken (Patato Valdes) en de meeslepende chekere (Garvin Masseux). Samen met contrabassist Larry Gales zorgen zij voor een onwrikbare latinswing doorheen de ganse (originele) plaat.
'Velhos Tempos' is een wondermooi nummer in mineur van Luis Bofa. Gitarist Lord Westbrook levert het ritmische kleurendeken van akkoorden waarmee Rouse zich warm toedekt. Rouse speelt zachte, vloeiende melodieën en een enkele keer versmelten tenorsax en akoestische gitaar en spelen ze een zelfde melodische versiering. In 'Merci Bon Dieu' schittert Lord Westbrook weer met gedreven, energievolle akkoorden die een donkere spanning meedragen. In contrast met deze spanning speelt Charlie Rouse een erg relaxt thema waarin het ritme een lichte bovenhand heeft op de melodie. Een buitenbeentje op deze 'Bossa Nova Bacchanal' is ongetwijfeld bonustrack 'One for Five'. Zonder discussie een goed nummer, maar toch jammer dat het aan de cd werd toegevoegd. Het nummer wordt met een totaal andere bezetting en klankkleur gespeeld. Gitaren en percussie-instrumenten zijn verdwenen ten voordele van piano (McCoy Tyner) en trompet (Freddie Hubbard). Het resultaat is een totaal andere sfeer die veel dieper geworteld zit. Het latin-gevoel is helemaal zoek in dit nummer, wat het oorspronkelijke concept van Rouse oneer aandoet en het perfect uitgebalanceerde geheel, dat de cd vormde, ontwricht.
'Bossa Nova Bacchanal' is een kwalitatieve feel-goodplaat om vanuit een hangmat in de zonnige tropen van Martinique te beluisteren met een cocktail in de hand. Ze ademt een intrigerende rust, warmte en openheid uit.
Meer over Charlie Rouse
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
