Het Italiaanse Chaque Objet is een kwartet dat bestaat uit twee gitaristen, een saxofonist en een percussionist die in onze contreien niet direct bekend zijn. Bij een eerste beluistering lijkt het of dit werk door middel van spontane, vrije improvisatie tot stand is gekomen. Wie het album meerdere luisterbeurten gunt, zal echter snel merken dat ook compositie en voorafgaande afspraken een aandeel in de totstandkoming van de muziek hebben gehad. Op de website van Chaque Objet zijn trouwens een aantal illustraties van de door de heren gebruikte 'scores' te vinden. Daaruit blijkt dat de groep zowel met normale partituren als met allerlei grafische notaties werkt. Kortom, de muzikanten houden ervan te experimenteren met compositie- en improvisatietechnieken maar trachten tegelijkertijd ook richting aan hun muziek te geven.
Wat de sfeer betreft, ademen de stukken een relaxt gevoel uit. Niet dat men gelijk achteruit kan gaan leunen en al vingerknippend de deuntjes kan gaan meeneurieën. Neen, daarvoor klinkt de muziek veel te abstract, scheuren ruwe klanken de rust al eens aan flarden en wringen de muzikanten maar al te graag tegen. Daarbij worden uitvoerig klanken geëxploreerd en laten de heren moedwillig de verschillende instrumenten met elkaar botsen. Soms voeren ze even een gezamenlijk dansje uit, maar wat later fladdert ieder alweer zijn eigen weg op. Net als de grillige vlucht van vlinders boven een bloemenwei. Het ambivalente van het enerzijds rustige karakter en anderzijds de tegendraadse natuur van dit gezelschap zorgt voor een aangename afwisseling. Soms kantelt de sfeer zelfs binnen dezelfde track. De eerste track, 'Quartetto Boreale', demonstreert dit onmiddellijk. Drukke saxofoonlijnen, rauwe elektrische gitaar en rammelende drums vallen nogal abrupt in. Gaandeweg valt de drukte uiteen en wordt het geluid soberder: mooie gitaarkleuren en melodieuze saxofoonsolo's duiken op en de plooien worden haast glad gestreken.
'Locomotiva Entropica' volgt een omgekeerde weg. Een mooie, lange intro met akoestische gitaren met stemmig gefriemel en delicate nootjes en zacht geklop op de gitaarklankkast worden subtiel begeleidt door zacht klaterende percussie. Gaandeweg transformeert het nummer naar een drukke, wringende improvisatie. Soms spreekt de titel voor zich: 'Funkdom' bevat, dankzij onder meer de baritonsax, inderdaad vage funkhints, ook al blijft het tegendraads van aard. 'Loud Trio' is simpelweg luid, nors en weinig subtiel, terwijl 'Aquarelles' een heel rustig klankschilderijtje is.
De hoge graad van variatie wordt ook in de hand gewerkt doordat de heren regelmatig van instrument wisselen: elektrische gitaren worden omgeruild voor akoestische en soms zelfs voor een banjo of een baritongitaar. Naast de bariton- tenor en altsax is een enkele keer ook fluit te ontwaren en de percussionist bedient zich ook al eens van de xylofoon.
De rijke variatie in klankkleuren, de gevarieerde compositie- en impovisatietechnieken en de knappe uitvoering onderdrukken danig de skip-reflex bij de luisteraar en levert een uur knappe avontuurlijke muziek op.
Meer over Chaque Objet
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
