Het enfant terrible van de Amerikaanse elektronica, in werkelijkheid Rjyan Kidwell geheten, werpt ogenschijnlijk met groot gemak albums. Daarbij koos hij tot nog toe vaak voor een vermenging van mooie elektronische muziek maken en de boel grondig bederven. 'Maryland Mansions', een ep met acht songs van drie minuten elk, doet echter nauwelijks nog denken aan zijn eerdere werk. Weliswaar was spot in vocalen en songtitels ook daarop al een van de hoofdingrediënten, maar de toon hier is zowel volwassener als harder en bitterder. De ep is een mengelmoes van gerapte, gesproken, gezongen en geschreeuwde teksten, gruizige hiphopbeats en scheurende gitaren met digitale effecten eroverheen. Zowel muzikaal als qua performance komt het ergens uit tussen een alternatieve Eminem, Beck in een moeilijke bui en – warempel – Marilyn Manson.
De nogal persoonlijke teksten handelen over gebrek aan zingeving en controle, fysieke verminking, surrealistische angstdromen en visioenen – en het leven van Cex als een merkwaardig soort popster. Er blijkt achter het voormalige masker van humor en ironie een bloedserieuze muzikant schuil te gaan, voor wie creatieve uitingen niet minder dan een therapeutische noodzaak lijken te zijn. Hoewel moeilijk te taxeren is waar de grens tussen ernst en spel ligt, is zijn obsessie met zelfdestructie en de dood misschien enigszins zorgwekkend. Door die donkerheid in tekst en muziek biedt 'Maryland Mansions' een niet onverdeeld prettige, doch intense luisterervaring. Electronica-puristen zullen er weinig mee aan kunnen vangen, maar de creatieve manier van songschrijven en de eigenzinnigheid van Rjyan Kidwell's werkwijze zijn niet te ontkennen. Een verrassende zet van een onnavolgbare jongen, dit.
Meer over Cex
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
