Het houdt precies niet op met de heruitgave van oude deathmetalalbums. Deze maakt ook deel uit van een serie platen die tegenwoordig niet of bijzonder moeilijk te verkrijgen zijn. Nou en? Wel, aangezien Ceremonial Oath later aanleiding heeft gegeven tot bands als In Flames en Hammerfall is opnieuw uitbrengen van deze prille stappen wel degelijk een goed idee. Hoewel 'The Book of Truth' an sich geen bijster opzienbarend album is, is het voor verzamelaars of mensen die benieuwd zijn naar een stukje Zweedse metalgeschiedenis altijd leuk om te ontdekken.
De heruitgave bestaat zowaar uit twee schijven, waarvan de tweede de demo's bevat, ook van toen de band nog gewoon Desecrator heette en de rommelig rauwe Venom-invloeden met kop en schouders boven de rest uitstaken. Geinig, maar niet goed genoeg om veel luisterbeurten te gunnen. Dan is de eerste schijf een stuk interessanter en beter. Hier presenteert Ceremonial Oath hun sterkste werk, volledig aan elkaar gelinkt zowel qua thematiek als qua vormgeving. Dat alleen al verdient een pluim, want op een dergelijke manier te werk gaan vereist flink wat inzet.
Ceremonial Oath is alleszins geen doorsnee death metalband. De kiemen voor melodie zijn aanwezig, maar hier nog relatief spaarzaam. Er wordt meer rauw gemusiceerd, met een lompe indruk die de death metaloorsprong dik in de verf zet, maar tegelijkertijd met warse songstructuren of iets luchtiger aandoende patronen. De groep herhaalt zichzelf wel behoorlijk vaak waardoor het album als geheel iets te veel dode momenten kent, maar de opzet was meer dan aardig en als progressieve stappen kan 'The Book of Truth' wel tellen.
Het blijft trouwens apart om Oskar Dronjak te horen zingen, aangezien hij bij Hammerfall vooral bekend staat als gitarist, maar het valt wel te horen dat hij op het officiële album flink vooruit was gegaan op vlak van death growls, want zijn pieperige rasp van de demo's is vrij flets.
'The Book of Truth' wordt vaak aanzien als een mijlpaal, maar dat heeft allicht meer te maken met de bandleden en minder met de muziek. Die is best wel aardig, maar in wezen weinig bijzonders. Ceremonial Oath is dus vooral een groep die te ontdekken valt indien men interesse heeft in het ontstaan van de Zweedse scene.
