Met hun debuut-EP heeft het elektronica-duo Cercueil een grotendeels onopgemerkte release op de markt gebracht. De Franse Nico Devos en zangeres Pénélope Michel hebben immers niet alleen geen platenlabel dat voor wat promotie zou kunnen zorgen, ook de distributie van hun debuut gebeurt louter via postorder en middels de downloadbare tracks op hun Myspace-pagina. Desalniettemin is 'Cercueil EP' één van de meest veelbelovende releases van 2006.
Het duistere werkje telt 5 songs die elk bol staan van minimalistische en tegelijk veelgelaagde beats en melodieën. Het ingenieuze 'Low' is meteen een kanjer van een song, gebaseerd op een catchy basriff en dreigende keyboards. Wat de track boven een loutere voldoende uittilt wordt onthuld wanneer de track bij een natuurlijk einde aankomt. Op dit moment slaat het duo een andere richting in met 'Low' en lijkt het alsof plots de hemel openbarst waar eerst enkel een grijs wolkenpak te zien was. 'Opening Night' is een uit alarmsirenes bestaande two-step die zo agressief overkomt dat menig luisteraar de neiging zal hebben de volumeknop wat naar links te draaien. 'Noche' biedt een rustpunt in het hectische elektrospektakel, maar is slechts een charmant slaapkamermoment dat naar het onweerstaanbare 'Sponger Gene' leidt, waar voor het eerst rechtdoorzee een 4/4-beat wordt gebruikt. Pénélope Michel laat haar stem ongeremd schallen over landschappen van keyboard-noise. Michels lijzige, elegante stem, steeds van een verrukkelijk Frans accent voorzien, is nu eens een troostende tenor, dan weer een schrille alt, wat tot vergelijkingen zal leiden met de legendarische Nico (bekend van haar werk met de avant-gardegroep The Velvet Underground). Afsluiter 'U Need It' begint somber en traag en doet vaag denken aan de ijle sfeer op het weergaloze 'Silent Shout' van het Noorse elektronicaduo The Knife. Wanneer in de finale een repetitieve banjomelodie invalt, wordt het geheel zo indrukwekkend en filmisch dat wie zelfs op dit punt nog niet verkocht was, wel zal moeten overlopen naar the dark side van Cercueil.
Dat de EP een volwaardig minialbum is geworden in plaats van een excuus voor een maxisingle met verder wat opvulsel is al een prestatie op zich, maar het is de donkere stemming van de songs, geïncarneerd in Michels koele stem, die een enorme aantrekkingskracht opwekt en de luisteraar telkens opnieuw tot een druk op de play-knop mag verleiden. Men kan halsreikend beginnen uitkijken naar het eerste volledige album van Cercueil: het wordt spannend om te zien of deze kwaliteit ook op een langer medium kan worden aangehouden. In iedere geval verschijnt met dit duo een nieuwe Franse rijzende ster aan het elektronicafirmament.
Meer over Cercueil
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
