Wie de naam centrozoon in Google ingeeft, krijgt als eerste link de site van het Duitse duo met neventitel “We invented the wrong notes”. De nagel op de kop, want Markus Reuter en Bernhard Wöstheinrich graven ondertussen al meer dan vijftien jaar in de meest abstracte ambientlandschappen, soundscapes en geloopte samplecreaties. De heren hebben er vijf jaar over gedaan om met een achtste studioplaat te kunnen uitpakken, en dat is niet verwonderlijk als men vaststelt dat honderden uren van de meest uiteenlopende geluidsopnames aan de basis liggen van de erg bijzondere geluidspuzzel die erop staat. Om het allemaal nog extra uniek te maken, zijn 300 exemplaren van ‘Boner’ geproduced door Adrian Benavides en 300 door Marziano Fontana, beiden vertrouwd met de grillen van centrozoon.
Een schets maken van dit album (geproduced door Fontana) is geen sinecure. Centrozoon creëert een soort van electrowave met erg hoog abstractieniveau. De plaat bestaat veeleer uit suggesties dan uit echte muzikale creaties. In erg verknipte landschappen passeren stemfragmenten, bubbels en klankbobbels, versneden percussiestukjes, flarden van instrumenten ... Dat alles vormt steeds wijzigende puzzels waarin veelal wel enige structuur te ontwarren is, maar die evengoed kunnen ontaarden in klinkklare nonsens.
Zowat de enige constante op de dertien tracks is het vasthouden aan een permanent ingekleurde achtergrondklank. Die varieert – net zoals de kleuren van de hoes – van bloedrood tot kil blauw en bevat alle tussenliggende schakeringen. Zo wordt een winderige, koude grondtoon in ‘Cervus’ aangehouden, ook al wordt er veel gepiept en gekraakt in het nummer en komt een totaal overstuurde gitaardrone voortdurend de rust verstoren. Warme emoties en sfeermelodieën ontmoeten dus kille, mechanische klanken en bouwen er samen een dynamisch strijdtoneel mee op. Zo vloeien klassieke muziek, droomambient, drones, krautrock en veldopnamen samen in een verhakkeld, knotsgek geheel.
Bij momenten lijkt deze plaat wat op het appartement van een vrijgezel: als een grote rommelboel waarin het zoeken is naar structuur. Maar het is vooral de impressie die hier belangrijk is. Flarden leiden tot fantasie en ontdekking. Zo lijkt ‘Smoked Info Monster’ op een omgedraaide radioknop die voortdurend naar nieuwe zenders zoekt en vooral ook veel ruis tegenkomt. Zo geeft centrozoon op zijn eigen, kunstzinnige manier gestalte aan de zapcultuur. ‘Knock Outs’ gooit vage, geschifte breakbeats, strijkers, hihattics, donkere baslijnen en grove gitaaraanslagen door de blender om er een eigen, zure cocktail uit te halen. Maar in dezelfde track gooit het trio het roer nog om tot een dromerige zoemtoon, een boze basgitaar en een berg spacegeluiden overblijven.
Klinkt dat nu allemaal een beetje als chaos, noise en wanorde? Zeer zeker. Maar het is en blijft wel boeiend te ontdekken welke geluiden en improvisaties de Duitsers uit hun helmen toveren en wat voor abstracte experimenten ze ermee opzetten.
