Ceilí Moss is een zevenkoppige Belgische band die met 'On the Shore' aan zijn derde album toe is. Door zijn bezetting (met onder andere trekzak, thin wistle en viool), overwegend Keltisch klinkende melodieën en de ietwat nasale zang van frontman Laurent Leemans zal deze plaat vrij unaniem onder 'folk' gerangschikt worden. Toch probeert de plaat iets breder te gaan dan dat, met een vleugje punk/rock en chanson links en rechts. Naast Ierse traditionals wordt er ook duidelijk geput uit andere folktradities, in het bijzonder die van de Balkan.
De plaat steekt van wal met het stevige 'Lonesome Man's Dance'. De fluit staat hier op het voorplan met een typische Keltisch aandoende melodie. Eens voorzichtig op gang getrokken, gaat het nummer aan een stevige vaart verder zonder veel verrassingen. Door het originele gebruik van piano, in het bijzonder de gebroken akkoorden in bepaalde passages, krijgt het nummer echter een extra filmische tint, die het zeker niet misstaat. Met andere instrumentele nummers als 'E411' en 'Miss Walsh's Fancy/Be Easy Rogue' weet Cailí Moss op een heel overtuigende manier aan te tonen uit de voeten te kunnen met het traditionele folkrepertoire. Spectaculaire tempi, zuivere uitvoeringen en in het bijzonder creatieve, levendige percussie maken hier de dienst uit. Het wat gewaagdere 5/4-4/4' valt dan weer zwaar tegen. Na een wel erg lange, monotone intro waarbij de instrumenten na elkaar invallen in eenzelfde, repetitief ritme, steekt een klezmerachtig thema de kop op dat in zeer langzame versnelling tot het einde van de vijf en een halve minuut volgehouden wordt.
De nummers met zang weten over het algemeen minder te overtuigen. In 'Emerald' bijvoorbeeld vult het warme, wat hese stemgeluid van Sophie Toth qua kleur de stem van de leadzanger goed aan, maar worden de grenzen van correcte intonatie echt afgetast. Wel leuk is hier de stevige ska-beat die zijn intrede doet na een lang uitgesponnen, traag deel. In 'There are the Clouds' is de structuur dan weer wat vreemd. Het gevoelige nummer op tekst van WB Yeats vangt heel mooi aan, met een beheerste gitaarbegeleiding en een lyrisch ronddartelende fluit. Bij wijze van tussenspel breekt dan helaas een tempoverhoging met volumineus geweld los. Daarna wordt er verschillende keren half teruggeschakeld, telkens gevolgd door het up-tempo instrumentale deel als tussendeel. Pas helemaal op het einde wordt dan teruggegrepen naar de sfeer van het begin. Op deze manier geraakt het nummer echter helemaal gefragmenteerd en verliest het zijn ziel door een wat obligate poging tot schwung.
Al bij al bevat 'On the Shore' een aantal erg leuke momenten en goede vondsten. Jammer genoeg is het geheel sterk versnipperd en is de kwaliteit alles behalve constant.
Meer over Ceilí Moss
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
