Blijkbaar wordt er ook in Ijsland aan black metal gedaan. Ergens logisch, want als er naast Noorwegen of Zweden nu een land is dat qua atmosfeer en landschap zich geweldig leent tot ijselijkheden van de muzikale soort, dan kan dat enkel Ijsland zijn. Carpe Noctem (wel flauwe bandnaam) levert alleszins met 'In Terra Profugus' een black metalschijf af die smaakt naar meer en die – hoewel misschien niet verrassend – alleszins effectief ijselijk en afwisselend klinkt.
Carpe Noctem is een van die groepen die kil en chaotisch tot een kunstvorm verheffen. Misschien niet zo overdonderend warrig als Axis of Perdition, maar op sommige momenten wanneer deze band het gaspedaal induwt, duurt het even vooraleer de luisteraar doorheeft wat er precies gebeurt. Maakt dat chaotische aspect dan niet meer dat alles klinkt als lawaai? Nauwelijks, want er zit wel degelijk een structuur achter de ogenschijnlijke warboel. De band heeft een bijzonder rauw kantje, en hoewel de songs allesbehalve simpel van opzet zijn, kruipen ze toch sneller en sneller onder de huid en blijven daar zitten. Het sterke is vooral dat Carpe Noctem zich niet enkel bezig houdt met snelle stukken, maar meer dan eens het tempo durft te drukken en op die momenten een bijzonder beangstigende sfeer durft op te roepen.
Dat kille en bijna machinale karakter is iets wat ook bands als onder meer Deathspell Omega hanteren en het is zeker geen loze opmerking om te stellen dat Carpe Noctem daar veel van geleerd heeft, maar dat neemt niet weg dat de zes tracks van dit kleinood aangrijpend zijn. De vele dissonanten, de rauwe sound, de kille atmosfeer en de vitriolen vocalen zijn op een uitstekende manier in de kookpot gegooid en komen naar buiten als een smerig, druipend beest. Waar tegenwoordig vaak black metal meer als 'normaal' wordt beschouwd, zijn het dit soort groepen die de angstfactor terug een beetje injecteren in een genre dat anders ook steriel zou worden.
'In Terra Profugus' is allesbehalve easy listening, maar de ijselijke atmosfeer, semi-chaotische en dissonante aanpak en de treffende songs maken dat dit album intrigeert en aanspreekt. Dit is de donkere kant van Ijsland, het diabolische terra incognita.
