Het Carlo Nardozza Quintet is een jong vijftal dat voortspruit uit een Belgisch-Nederlands-Duitse samenwerking die al enkele jaren de podia van de Benelux, Duitsland, Frankrijk en Zwitserland onveilig maakt. De composities zijn, op één na, allemaal geschreven in functie van de band en door de band zelf. De groep haalt naast bebop het eclectische Masada als belangrijkste referentie aan met de hedendaagse goden van de free jazz: John Zorn, maar vooral Dave Douglas. De composities leunen meer specifiek aan bij Douglas' eigen werk als 'Freak in' en 'Strange Liberation'. Ook de Italiaanse roots van Nardozza klinkt door in de hongerige clash van melodieën.
De plaat vertrekt ingetogen en rustig met een eerste verlaten dialoog tussen bandleider/trompettist Carlo Nardozza en saxofonist Daniel Daemen. Na deze tedere intro vertrekt het eerste nummer 'SBBK' vanuit een gedreven, maar ietwat donkere bas- en drumgroove. Het thema dat tweestemmig door de blazers wordt gespeeld, roept de sfeer van een verlaten stoffige woestijn op. Daartussen rolt gitarist Melle Weijters een repetitief schommelend effectentapijt dat een heerlijk melancholisch geheel vormt met de blaasharmonieën.
Titeltrack 'Making Choices' gaat verder op het elektrische geluid van de gitaar. Een potige, slome basgroove en een wahwah-gitaar trekken de trein op gang. De gehoekte hoofdmelodie wordt afgewisseld met een slepende tegenmelodie die wordt opgesmukt met spacy gitaarklanken. Het geheel leunt aan bij de traditie die de elektrische Miles Davis op gang trok, maar haalt ook andere invloeden binnen. Nardozza beschikt over een geweldige frasering en een warm timbre dat in zijn solo's kan variëren tot rumoerig en expressief naar ingetogen en gevoelig. en plotse break flirt met een joodse klezmertoonladder à la Masada. Korte snelle swingdelen waarover Nardozza soleert, worden met de basisgroove afgewisseld terwijl Daemen daarover zijn ding doet. Deze bouwt op zijn altsax een doorwrochten, snelle solo waarmee gitarist Weijters naar het einde toe zwaar in dialoog gaat. Zijn solo ontaardt in een zwaar rockgeluid dat de wahwah-pedaal niet schuwt.
'Trico Traco' is een zuiders nummer vol pret en plezier. Een zwierig thema tuimelt over de aanstekelijke ritmesectie. Na dit korte intermezzo van danssfeer schakelt de groep over naar een manische escapade van free jazz/noise waarin iedereen alle registers opentrekt. De vaste, soms dissonante blaaspartijen bieden echter houvast en de geest van Ornette Coleman is nooit ver weg.
Soms is het van een eerste cd meteen raak. Op 'Making Choices' laat het CNQ horen dat het onwaarschijnlijk mooie, smeulende composities in zijn mars heeft. De nummers zijn vrolijk, fris, pretentieloos en springen speels en weelderig om met invloeden die ze naadloos in een eigen hemel van geluid mixen. De luisteraar wordt elke seconde meegesleept. Het samenspel tussen
alle vijf muzikanten staat als een huis. Dat wordt uitkijken naar hun volgende album.
Meer over Carlo Nardozza Quintet
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
