Capricorns is een viertal uit Londen dat instrumentale metal ofte instru-metal ten berde brengt. Ze traden al op met Melvins en tot hun rangen behoren leden en ex-leden van onder andere Iron Monkey, Orange Goblin en The Dukes of Nothing. 'Ruder Forms Survive' is Capricorns' eerste langspeler, nadat ze vorig jaar met succes een EP op de wereld loslieten. De muziek die de groep vervaardigt is een eigenzinnige mix van experimentele metal met progrock, stoner en hier en daar een vleugje postrock. Of in mensentaal: een hoop teringherrie (werkt uitstekend tegen luidruchtige buren).
Aan de basis van alle nummers op 'Ruder Forms Survive' ligt een diepe adoratie voor de Riff. Elke track bevat een aantal gitaarriffs, de ene al wat sterker dan de andere, die stuk voor stuk bijdragen tot de onheilspellende sfeer die het album uitademt. De bij momenten erg hoekige en onregelmatige ritmes die de drummer uit zijn vellen tovert en de dreigend sluipende bas maken de horror compleet.
Het met een fantastische titel bedeelde '1977: Blood For Papa' begint met spookachtig gehijg, tot het nummer losbarst met een stevige gitaarriff à la Queens Of The Stone Age, waarna de riffs elkaar in hoog tempo opvolgen en gestaag opbouwen naar een climax. De spanning erin houden (en dat mag letterlijk opgevat worden) doet '1969: A Predator Among Us' met weer zo'n geweldige gitaarlijn. Na een tijdje komen twee overstuurde akkoorden een eerste prik geven, om later volledig het heft in handen te nemen en de genadeslag toe te dienen. Op het juiste moment eindigt het nummer, zo lijkt het, maar jammer genoeg begint de groep weer op te bouwen wat men daarvoor zo zorgvuldig de vernieling had in gerockt.
De meeste songs beginnen met sinister gitaargetokkel waaruit langzaam andere dingen ontstaan, om vervolgens uit te breken met de distortionpedalen volledig ingedrukt.
Het instrumentale karakter van de plaat wordt eenmaal doorbroken in 'The First Broken Promise'. De . Donheilskreunen die weerklinken in de eerste seconden blijken plots een zanglijn te zijn, dewelke niet veel later uitmondt in door merg en been snijdend end of the world-gekrijs. Het blijkt Eugene Robinson van Oxbow te zijn die even zijn keelgat ter beschikking komt stellen, waarvoor dank.
In het noisy '1440: Exit Wargasmatron' doemt na een dikke minuut een flitsende gitaarpartij in 7/8-ritme op uit de rook, een illustratie van Capricorns' virtuositeit, maar een beetje meer richting en structuur zouden hier niet hebben misstaan. Uit de as van deze track verrijst even later het duistere '1066: Born On The Bayeux': een bijna dertien minuten durende dodentocht langsheen obscure stonerrockburchten en dampende metalmoerassen, die wel iets te lang duurt om integraal fantastisch te worden bevonden.
'Ruder Forms Survive' is een sterke metalplaat die steeds vertrekt van goeie riffs en het experiment niet schuwt. Capricorns heeft een eigen stijl ontwikkeld die uitermate boeiend is en speelt zijn nummers met erg veel energie. Sommige tracks zijn wat aan de lange kant, maar over het algemeen staat 'Ruder Forms Survive' als een huis. Wat moet een metalplaat meer hebben?
Meer over Capricorns
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
