Wie nog nooit van de Nederlandse saxofoniste Candy Dulfer heeft gehoord, moet ze maar eens googelen. Het is immers niet voor niets dat deze blonde schoonheid op handen wordt gedragen door funksoul-goden als Maceo Parker en Prince. Sta gerust ook even stil bij de geweldige 90's hit 'Lily Was Here' die ze samen met Dave Steward (Eurythmics) scoorde of de Grammy-nominatie die zij bij haar debuut 'Saxuality' kreeg. Als een soort van eerbetoon is er nu de dubbelaar 'Funked Up / Chilled Out'. Zoals de naam aangeeft, staat de eerste plaat vol bezwete, sexy funktracks terwijl de tweede het rustig aan doet met mooie sfeermuziek.
Het is duidelijk dat de ziel van de Nederlandse bij het meer stevige werk ligt. De grooves op 'Funked Up' zijn krachtig, het blazersensemble – vaak in trio – vurig en baslijnen moddervet. Opener 'First in Line' bevat samples van Dulfers stem en is alvast een stukje stevig gekruide, instrumentale funkjive. Het door Joseph Bowie met raps opgeluisterde 'My Funk' gaat meer richting disco, maar boet daarbij niets aan kracht in (hoewel de erg droog tikkende ritmesectie misschien iets voller had mogen zijn). Opvallend is in elk geval dat de klemtoon niet overdreven zwaar of zwart is. Verwacht geen ellenlange dialogen van tegen elkaar solerende instrumenten of pompeuze James Brown-gospeltoestanden. Het opzet is eerder luchtig dankzij melodieuze hiphopacts als 'Step Up' met grappige latino-accenten of een eerder ludieke dubreggaetrack met heerlijk ontspannen karakter. Het is pas wanneer Dulfer trakteert op enkele opeenvolgende instrumentale tracks die ingekleurd zijn met quasi permanent saxspel, dat de plaat wat zwaar op de maag komt te liggen, hoewel jazzdance song 'Be Cool' dat oplost door uitzonderlijk wel eens een vraag en antwoordspel tussen twee blaasinstrumenten toe te laten.
'Chilled Out' begint veelbelovend met een broeierige, soulvolle spoken wordtrack. Nadien verglijdt de plaat echter naar instrumentaal sfeerwerk waarbij het technisch feilloos spel van Candy Dulfer alle eer opeist, maar het gevaar naar de achtergrond te verglijden ook stevig om de hoek komt kijken. Een vederlichte begeleiding van nu eens r&b, dan weer triphop (met als hoogtepunt het pure chillmoment 'Ambiente' met fonkelende percussie), biedt weinig opzichtige kaders, terwijl de inkleuring met jazzy saxpartijen zonder sterke thematiek ook niet meteen een blijvende indruk nalaat. Een door akoestische gitaar en schuifelende breakbeats opgeluisterd 'Bliss 2 This' zorgt misschien even voor verademing en verrijking, maar wie verder niet echt stilstaat bij de technische capaciteiten van deze dame, zal hier niet overdreven veel muzikale bevrediging in vinden.
Deze dubbele plaat toont verschillende gezichten van een internationaal topmuzikant. Spijtig genoeg plaatst Candy Dulfer haar sax echter net iets te vaak in de kijker terwijl de verdere inhoud van haar muziek wat naar achter geplaatst wordt. Ondanks enkele geweldige tracks biedt 'Funked Up / Chilled Out' dus net wat veel van hetzelfde, wat niet wil zeggen dat muziektechnici hier niet aardig bediend worden.
Meer over Candy Dulfer
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
