Een zeer toepasselijke titel voor dit album van Candlemass, gezien dit (volgens grote baas Leif Edling) het allerlaatste studio-album is dat de heren gaan maken. Candlemass zal nog wel toeren, maar opnemen van nieuwe songs zit er niet meer in. In elk geval, sinds de heren de Amerikaan Robert Lowe op zang hadden, kreeg de carriére van de band een nieuwe boost, omdat zijn emotievolle stem wonderwel paste bij de soms donker getinte muziek. 'Psalms for the Dead' is misschien niet het Candlemass-plaatje met de meeste eeuwigheidswaarde, maar het is wel opnieuw een uiterst genietbare doomschijf van een bende doorwinterde kenners.
De jongens beginnen alvast behoorlijk heftig aan de gezangen met 'Prophet': op een bed van potige drums drijven de zware gitaarpartijen die al sinds jaar en dag deel uitmaken van de echte Candlemass-sound. Het ligt er in elk geval nog altijd vingerdik op dat Edling en gevolg grote liefhebbers zijn van Black Sabbath. Die in blues gerookte riffs komen nog wel vaker terug, onder meer in het aangrijpende titelnummer of 'Dancing in the Temple (of the Mad Queen Bee)'. Echter, deze band heeft er altijd een wat melancholischer aard aan gegeven, ondanks de geregeld opzwepende percussie.
Lowe is alweer erg goed bij stem, al valt het wel op dat de man een donkere periode in zijn leven kende voor en tijdens de opnames, want hoewel hij altijd al wanhoop in zijn zanglijnen kon brengen, komt hij nu soms als een gebroken man over. Dat is een beetje vreemd de eerste keer, maar de songs krijgen er wel een geladenheid door die niet al te vaak wordt aangetroffen.
Verdere uitschieters zijn zonder twijfel 'The Lights of Thebe' met een bezwerende melodie of het rechttoe-rechtane 'The Killing of the Sun' dat als een warm mes doorheen boter klieft. Op het eerste gehoor is dit album mogelijk iets minder een instant klassieker als bijvoorbeeld 'King of the Grey Islands', maar dat neemt niet weg dat Candlemass een van die zeldzame acts is die zichzelf telkens opnieuw de troon laat bestijgen – met reden.
Het is jammer dat dit (waarschijnlijk) de allerlaatste Candlemassplaat ooit zal worden, maar zoals een wijs man ooit zei: “It's better to burn out than to fade away.” In dat opzicht hebben Edling en compagnie natuurlijk overschot van gelijk, en met 'Psalms of the Dead' geven ze de wereld een sterk afscheid, geheel in stijl.
