Er stroomt vers bloed door Spanje. Hoewel het land op muzikaal vlak enkel in de categorie 'dance' of 'roots' internationale punten scoorde, lijkt er momenteel een doorbraak te komen in de rockmuziek. Daar zit het befaamde Astro Discos voor iets tussen. Met ondermeer bands als Schwarz, Holywater en Camping in zijn stal biedt het label een mooie bloemlezing van groepen die een Spaans temperament met elektrische gitaren weten te combineren en daarmee wegen van postpunk en postrock bewandelen. Hoewel ook uit deze tweede plaat van Camping blijkt dat eclecticisme niet altijd tot even grote dingen leidt, worden wel frisse muzikale ideeën aangereikt.
'Dancing Days' is een bont allegaartje van muzikale impressies met een duidelijk filmische inslag. Wat immers te denken van het nummer 'One for the Crime Scene a Bullet for Your Time: een cover van Prefuse 73 waaraan de heren van Prefuse 73 zelf hebben meegewerkt? Juist, gekte lijkt alom troef. En toch houdt dit vijftal vast aan schoonheid en subtiliteit, al gebeurt dat soms vrij krampachtig. Het eerste deel van deze plaat biedt alvast lang uitgesmeerde postrock met zweverige, verbeeldende partijen en voorzichtige hiphopsamples. Een fluisterende zang verhoogt de mystiek die als een grijze rook rond deze muziek hangt. Een korte tweede track die bestaat uit loops van schreeuwende personen schudt de luisteraar even wakker, maar verder is het bij de eerste helft languit genieten geblazen. Het kabbelende 'Saza + Zaas' lijkt hiervan wel het duidelijkste voorbeeld, hoewel halverwege het nummer het roer weer volledig omslaat. De basis toont immers wat Camping gemaakt heeft, terwijl er naadloos een hiphop-remix van DJ2D2 op volgt. Het geheel is overigens uiterst smaakvol en sfeervol. Dat mag van het grootste gedeelte van 'Dancing Days' gezegd worden, hoewel Xavi Font op 'Ex-Convict Husband' niet meteen echt voor vocale schoonheid zorgt (maar wel gewaagd "I love my wife, I take my pills" zingt). Vanaf dit nummer is het hek wat van de dam. Met een veel stiller opnamevolume lijkt het tweede deel van de cd aangebroken. Diffuse poppunk, expliciete gitaren en drums en een veel drogere eindklank zorgen voor een stevige schok. Camping trekt in 'David Bowie's Eyes' plots luidruchtig van leer. 'I Hate the Summer' spant op gebied van lawaaierige eigenzinnigheid de kroon en bouwt een brug tussen noisy schreeuwrock en new wave. Zo komt het tweede deel van 'Dancing Days' explicieter, maar zeker ook rommeliger over, al lijkt het ambienteske pianowerk '3rd República' dit tegen te spreken.
Camping houdt er schijnbaar van om mensen op het verkeerde been te zetten. Met een heus Zuiders temperament presenteert dit kwintet uit Barcelona een bonte mengelmoes van filmmuziek, hiphop, spoken word en elektronica onder een overkoepelend postrock-geluid. Dat zorgt, op zijn minst gezegd, voor een verrassend eindresultaat. De beste manier om 'Dancing Days' te doorgronden is de plaat meermaals te beluisteren, opzij te leggen en na een maand terug in de speler te steken. Begrijpe wie het begrijpen kan.
Meer over Camping
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
