Het Duitse Caliban is uit dezelfde stal en hout gesneden als Maroon en Heaven Shall Burn, maar heeft na een geniale split-cd met die laatste het pad van de commercie opgezocht. Het gevolg daarvan was groter succes, maar veel minder interessante platen. Echter, 'I Am Nemesis' is een terugkeer naar de vorm van vroeger, want ondanks het feit dat de heren niet echt gesleuteld hebben aan hun muzikale exploten, staan de nummers sterker in hun schoenen en weet de plaat netjes te overtuigen.
Van die drie-eenheid der Duitse metalcore is Caliban altijd al de meest melodieuze en toegankelijke geweest, en dat is nu niet anders. Nog steeds gebruiken de jongens op tijd en stond melodieën die niet zouden misstaan op een album van Killswitch Engage, en nog steeds zijn er geregeld heldere vocale te bemerken die zorgen voor een zekere meezingfactor. Toch valt meteen op dat het gitaar- en drumwerk op deze schijf een pak ruiger is dan de meeste mensen gewend zijn van Caliban. Dat is een goede evolutie, want het laat horen dat Caliban in staat is om te beuken en dat is nou precies wat de dokter had bevolen!
Met 'We Are the Many' en 'The Bogeyman' trapt Caliban ongemeen hard af, met loodzware breaks en lekker rauw geschreeuw. De eerste cleane zang duikt pas op in het iets emotionelere 'Memorial' en zeker in 'No Tomorrow', waar het beuken even plaats moet ruimen voor wat meer subtiliteit, al is dat laatste deze keer niet meteen van toepassing. Verder is ook het Duitstalige 'Dein R31ch' (een aanklacht tegen nazisme en fascisme) opvallend, omdat het waarschijnlijk de eerste keer is dat deze jongens in hun moerstaal zingen. Daarnaast is het een lekker agressief nummer dat de boodschap er duidelijk in ramt.
Caliban heeft zich meer dan herpakt dankzij 'I Am Nemesis': de muziek is terug een pak zwaarder en rauwer, de populaire tierelantijntjes zijn naar de achtergrond verdrongen, het songmateriaal is beter en het vuur brandt terug! Er zijn veel bands die het met minder moeten stellen.
