Cake maakt als sinds tien jaar poprock van de meest aanstekelijke soort. Ook 'Pressure Chief' ligt volledig in de lijn van de vier voorgaande albums. Wel nieuw is dat voor de eerste keer elektronica gebruikt wordt. Een ander opmerkelijk punt is dat liedjesschrijver John McCrea op het hele album zijn 'spoken word'-aanpak (die de bekende 'I Will Survive'-cover zo uniek maakt) achterwege laat. Het zingen levert een belangrijke bijdrage aan het melodische aspect van de muziek en gaat McCrea goed af.
'Wheels', het eerste nummer van de plaat, toont al meteen aan waarom Cake zo verslavend kan zijn. Het springerige baslijntje, ietwat absurde teksten en heerlijk trompetgeschal, het is er allemaal. Een ander typisch feel-goodnummer is 'Waiting'. In de eerste single, 'No Phone' komen de keyboards mooi tot uiting. 'Take it all Away' steunt eveneens op een elektronisch deuntje, maar klinkt al bij al eentonig. Over het hele album geven de toetsen overigens een licht sinister trekje mee aan de muziek. Andere nummers zijn dan weer vooral gitaargeïnspireerd, zoals het in melancholische country-invloeden gedompelde 'The Guitar Man' en het door een melodica begeleide 'End of the Movie'. 'She'll Hang the Baskets' krijgt een pedal steel gitaar mee en is een ballad zoals die van Cake verwacht kan worden: trager, maar met een opgewekte ondertoon. Toch gaat vanaf daar het album bergaf. Zonder 'End of the Movie' zou de tweede helft van het album inspiratieloos klinken.
Dat zou een serieus probleem geweest zijn, want het album duurt slechts 35 minuten. Nu kan het er net mee door, dankzij het hoge gehalte van catchy liedjes in het begin. Een Cake-fan is hier zeker mee gediend, zij die zich overtuigd willen zien van de supergroeppotentie, blijven op hun honger zitten.
Meer over Cake
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
