Buscemi ofte Dirk Swartenbroekx is een man van zekerheden. Zowat vlak voor de millenniumwissel, liet de producer zich opmerken door zijn tropische, van latinjazz doordrenkte housemuziek. Nu de warme zomer en het afgelopen WK in Brazilie in de lucht hangen, mag een nieuwe studioplaat het licht zien. Op ‘Sol y Suave’ biedt de Limburger meer van hetzelfde, met zijn degelijke keurstempel netjes opgedrukt.
De elf tracks op deze plaat bulken opnieuw van de latino en dance, de stevige variant van loungemuziek en de garantie voor betere cocktail-poolparty’s. Zoals verwacht, beperkt Buscemi zich echter niet tot gemakzucht en zijn vertrouwde wereld. Zo barst deze plaat open met een knaller van een track. ‘A Gozar’ presenteert even traditionele cumbia met op de achtergrond Zuid-Amerikaanse straatgeluiden, maar vermengt zich al snel met een drum’n’basssong die dankzij vette raps van Mc Bantu en de samples van krijsende apen knipoogt naar de junglemuziek uit de jaren ’90. De titeltrack ruikt dan weer helemaal naar de Balkan, met zijn gipsy rondedans van harmonica en fluit, stampende beats en opzwepende volkskreten: een stukje verslavende worldbeats. Wat minder geslaagd is de kermis-reggaeton van het schreeuwlelijke ‘Ghetto B’, dat neigt naar onverantwoorde herrie.
Buscemi nodigt telkens ook graag een legertje gasten uit en dat is hier niet anders. Henrique Marques, die ten tijde van de samenwerking met Rocco Granata aan de knoppen stond, is inmiddels vast ingelijfd als medesongschrijver. Verrassender is de samenwerking met die andere Limburgse producer, Regi Penxten. Hoewel beiden toch wel een totaal verschillende muzikale wereld bespelen, wordt de gemeenschappelijke noemer ‘elektronische feestmuziek’ uitvergroot in de tropische clubsong ‘This Is Bossa Nova’, waar in alle vertrouwelijkheid en voorspelbaarheid een technobeat vermengd wordt met vrouwelijke samples, paradefluitjes, koebellen en een Spaans gitaarrifje. Dan is de soulvolle deephouse van single ‘Gagarin’ met JIM-vj Eline De Munck aan de micro een stuk smaakvoller. Haar wat zwoele stem smelt mooi samen met de voorzichtige elektronische bubbels in dit nummer waar het exotische karakter bewust wat onderdrukt werd.
Buscemi is nog steeds meester in het absorberen, recycleren en combineren van multiculturele klanken om er een eigen dancecocktail uit te brouwen. Samba of son die met drum’n’bass samensmelten, een jazzensemble dat zich met een deephousegroove moet verzoenen of fifties elektroswing met tropische percussie: alles kan in de wereld van deze producer. De voornaamste doelstelling is onbezorgd feesten, iets wat bij luide beluistering van deze plaat weer geen enkel probleem is. Wie op zo’n moment kritiek durft te leveren, kan maar beter de party verlaten.
