In het hoge noorden van Europa slaat een vonk over tussen jazz en elektronica. Een unieke vonk, zo lijkt het wel. De boog die ontstaat last deze twee muziekstijlen op een bijna per definitie erg solide manier tot een toegankelijke en toch innoverende stijlmix. Eén van de meest opgemerkte lieden die mee timmerde aan deze evolutie is de Noorse pianist Bugge Wesseltoft. Het feit dat hij in de zomer van 2003 op het Jazz Middelheim festival in Antwerpen de bedenkelijke eer had om voor het eerst in de geschiedenis van het festival een elektronische set te spelen, geeft aan dat Bugge Wesseltoft in het genre zijn sporen al verdiend heeft. Binnen de "New Conception of Jazz" reeks op zijn eigen label "Jazzland", is "Film ing" reeds het vijfde album, waarop Wesseltoft weer de kracht van de instant-improvisatie laat mengen met eenvoudige composities.
"Film ing" opent met "SKoG" op een manier die typisch is voor Wesseltoft's muziek. Een ingetogen melodie op piano die erg veel aan de eenvoudige melancholie van Satie doet denken zet het nummer in. Break. Een creatieve, dansbare techno-drumloop wordt ingezet, waarover Anders Engen op een live drumset en Ingebrigt Flaten op double bass noten bijschilderen. Wesseltoft laat zich dan volledig inspireren door het moment (alle tracks worden in 1 take opgenomen) en soleert op een weinig complexe, maar toch inspirerende manier over de eenvoudige mineurakkoorden. Om het geheel af te maken zetten vliegerige voicings of engelachtige gezangen de rustgevende sfeer nog extra in de verf. Deze structuur is in nagenoeg alle nummers terug te vinden, al wordt de piano al eens vervangen door een Hammond orgel of elektrische piano's als een Fender Rhodes en is het ene nummer al wat dansbaarder dan het andere. In vergelijking met de andere "New Conception of Jazz", is deze plaat over het algemeen meer op dance gericht. Nummers als "hi IS?", waarin naast een solo van Bugge op pianet ook een baritonsax met de melodie stoeit, het nujazz-nummer "oH Ye" met Joshua Redman op tenorsax, "frik" en "FiLM iNG", beide met een erg creatieve beat en opwekkende solo op Hammond, vallen duidelijk onder die categorie. De rust vinden we dan wel weer terug in een nummer als "piano", eerder een soundscape zonder ritme of structuur en het loungy "eL." met Joshua Redman die op sopraansax een leuke solo weet te halen uit een anders eenvoudige melodie. Kers op de taart is ongetwijfeld een erg afwijkend nummer op de plaat, "Hope". De prachtige "oud"-stem van de Tunesische Dhafer Youssef is een vliegend tapijt tegen de ondergaande notenzon van Bugge's eenvoudige maar prachtige pianomelodie en chill-house beat.
"Film ing" toont eens te meer aan dat Jazz en elektronica kunnen samengaan. Voor wie de vorige "New Conception of Jazz" cd's kent is deze niet echt innoverend meer en eerder het verderzetten van een beproefd concept, maar anderzijds levert Wesseltoft opnieuw een paar mooie en inspirerende songs af die het beluisteren meer dan zeker waard zijn.
Meer over Bugge Wesseltoft
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
