Muziek voor de toekomst, een synthese tussen eenvoud en complexiteit, ... deze Canadezen worden alom geprezen met de meest lovende woorden. Geheel terecht overigens. Met 'You Forgot it in People' zet deze band een logische volgende stap na het postrockverhaal waarmee vele landgenoten zich plots op de wereldkaart wisten te plaatsen. Broken Social Scene speelt ook met drones en epische gitaarlandschappen, maar keert terug naar de roots van een welomkaderde songbasis. Over schoonheid gesproken ...
De uitgebreide groepsgeest vereenzelvigt Broken Social Scene in elk geval met andere combo's uit de thuisbasis van de groep. Gewapend met orgel, trompet, viool, trombone, sax, gitaren in feedback en fluit durft de vaste kern van de groep gerust uit te breiden tot wel elf (!) muzikanten gezamenlijk knutselen aan een solide geluidsmuur. Dat leidt logischerwijs tot erg bombastische, overweldigende momenten. Zo vertrekt een nummer als 'Stars and Sons' vanuit een eenvoudige rif, maar ontaardt als vrolijk gezongen indiepopnummer in dramatiserende klankgolven die de basis tsunami-gewijs overstelpen. Door toevoeging van enkele abstracte klanken van versterkers, processors of vervormingpedalen maakt deze bende er soms een aardig rommelpotje van. Verder aarzelt Broken Social Scene niet om het gaspedaal eens dieper in te stampen, waardoor een song als 'Almost Crimes' zelfs even richting postpunk schiet. Over het algemeen heeft deze plaat echter een vrij kalme uitstraling. Zo heeft de groep in het sfeervolle, instrumentale 'Pacific Theme' op een leuk kabbelend ritme de gitaar van Robert Smits (The Cure) geleend en die met een trompetje opgeluisterd. 'Late Night Bedroom Rock for the Missionaries' is dan weer een staaltje drum- en gitaarminimalisme dat in fijn gerommel uitmondt. Naarmate deze plaat meer en meer vordert, deint het volume ook meer en meer uit. Zo toont Broken Social Scene zich ook heer en meester van het gevoelig songschrijven, waarbij ze haar uitbundige uitspattingen tempert en omzet in subtiel gedetailleerde muziek. In 'Lover's Spit' is het dan eindelijk tijd voor die vlotte popsong. Geruggensteund door tamboerijn, piano en gitaar toont zanger Kevin Drew zich een waar charmeur. Zonder vreemde bijgeluiden van trombone, keysamples of shakers had dit liedje evengoed op de laatste U2 plaat kunnen staan, maar zo ver drijft deze bende het gelukkig (net) niet.
Met een aantal rustige sfeersongs lijkt Broken Social Scene wat uit te bollen op deze spitsvondige plaat. Van de aanvankelijke energie in het samenspel blijft enkel nog de intensiteit van de soberheid over. Laat dat echter een uitdaging zijn om na afloop de 'play' button opnieuw in te drukken en wederom de muzikale rijkdom van deze 'scène' te beleven.
Meer over Broken Social Scene
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
