Wie eens een andere cd voor de kinderen wil kopen dan de nieuwste van K3 heeft met 'Haha Sound' een serieuze kandidaat. De liedjes zijn uiterst eenvoudig, met duidelijke strofe-refrein structuren en volledig gebouwd rond de catchy melodieën die Trish Keenan zingt: één keer horen is meteen meezingen. Met orkestbegeleiding zou dit zuivere kitsch worden, maar dankzij de neutrale, objectieve zangstijl van Keenan en de overwegend elektronische begeleiding ontstaat er een heel poëtisch geluid. Weinig gelaagd, maar daardoor ook heel helder en bevattelijk, kabbelt de fijne elektro-akoestische muziek zo aangenaam binnen. Door de klanken van o.a. orgeltjes en synthesizers elektronisch te verstoren en door het gebruik van abstracte elektronische (storing)geluiden krijgt de muziek ook het randje dat de cd naar een hoger niveau tilt.
Het siert 'Haha Sound' dat door de muzikale opwaardering het naïeve niet verloren gaat. Van het wiegende 'Colour Me In' of de sciencefiction muziekdoos in de wals 'Winter Now' tot het met tikkende en slaande klokken beladen kinderliedje 'The Little Bell' blijft alles heel toegankelijk. Soms worden nummers hierdoor leerzaam relativerend, zoals 'Pendulum' waarin de combinatie van een elementair vierkant zangritme en een eenvoudige drumpartij duidelijk maakt hoeveel stampende rock en kinderliedjes eigenlijk gemeenschappelijk kunnen hebben. Soms gaat de vermenging net iets verder: 'Valerie' mag dan aanvankelijk als een slaapliedje klinken, de aangehouden drone en het gekraak waarin het uiteindelijk verzandt heeft meer met wazige psychedelica te maken. Of neem 'Minim' dat bij aanvang aardig iets van een aftelrijmpje heeft door het steeds stilvallen en herbeginnen van de zanglijn, maar later op gang getrokken wordt door een ronduit swingende drumpartij. Enkele nummers vallen op door een net afwijkend geluid. Zo voert de stevigere drumpartij in 'Distorsion' de luisteraar even mee naar dansclubs van de jaren '30 met echo's van 'wilde negermuziek'. Het wiegende 'Ominous Cloud' is het enige nummer waarvan de melodie iets gezochter klinkt, wat het nummer minder 'sympathiek' doet klinken.
Voor het overgrote deel is dit echter een cd met aaibaarheidsfactor 10, waarbij de kleine stekeltjes van de prikkende elektronica de poppy muziek iets licht ondeugends geven.
Meer over Broadcast
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
