Brian Peter George St. John Le Baptiste De La Salle Eno mag aanzien worden als de grondlegger van het ambient-genre. Reeds zeer vroeg was deze klankknutselaar bezig met elektronische geluidsmanipulaties die de luisteraar dienden te omringen (in het Latijn: 'ambire') en beïnvloeden. In zijn zoektocht naar de dynamische interactie tussen mens en omgeving heeft Eno zich geprofileerd als één van de meest gegeerde topproducers (U2, David Bowie, Coldplay, Radiohead ...). Verder heeft de man gedurende zijn inmiddels reeds dertigjarige carrière handenvol sfeerplaten gemaakt met fabuleuze muzikanten (John Cale, David Byrne, Peter Gabriel), wat resulteerde in enkele 'all time'-klassiekers. In dit laatste rijtje hoort de inmiddels reeds 10-jaar oude 'Spinner' thuis, die een vennootschap tussen elektronicaspecialist Eno en meesterbassist Jah Wobble (ex-P.I.L.) vertegenwoordigt.
Met behulp van de diepe basdubs van Wobble is deze heruitgegeven plaat een stuk ritmischer dan het merendeel van Eno's werk. Een mooie afwisseling tussen bevreemdende sfeermomenten en meer dansbare tracks laat zich onophoudelijk horen. Op die manier hobbelt 'Spinner' heerlijk voort, zonder echt te vervelen. Dat is niet zo vanzelfsprekend, want in zijn zoektocht naar vreemde klanken, absurde samples en minutieus gedetailleerde soundscapes durft Brian Eno zijn muziektapijten al eens iets té lang uitrollen. Door echter de tien tracks op deze plaat telkens aan elkaar door te geven en er zo iets aan toe te voegen of uit weg te filteren, zijn beide heren tot een eindresultaat gekomen dat een mooie, permanente verhaallijn bevat. Invloeden uit zowel Oosterse muziek ('Like Organza') als funk ('Marina Radio') zorgen voor frisse invalshoeken. Het heerlijke 'Unusual Balance' is zowat het hoogtepunt van deze cd en combineert beiden waardoor deze twee eigenzinnige artiesten mooi samenvloeien. Toch is dit duidelijk de plaat van Eno waar Wobble zijn ei in mocht leggen. De vreemde geluidswerelden van de ambientkunstenaar primeren en het baswerk durft er een eigen dimensie aan toevoegen, zonder er daarom echter in te kruipen. Wat had kunnen uitgroeien tot heerlijke elektronische dubtracks, klinkt hier eerder als een nogal gecompliceerd, tegenritmisch klankspel. De muziek van deze plaat was oorspronkelijk bedoeld als soundtrack voor de film 'Glitterburg', maar omwille van tijdgebrek hebben beide heren vanuit hun eigen stalletje gewerkt en dat is overduidelijk; het eindresultaat paste ook geheel niet meer bij de beelden van de film. Dit gegeven zorgt ervoor dat de pure ambienttracks uit de hand van Eno en zonder Wobble ('Where We Lived', 'Steam') nog het sterkst overkomen. Maar dat is natuurlijk geen verwijt, want Brian Eno kent zijn vak en weet te boeien, hoewel hij de kans tot een mooi huwelijk laat passeren.
Van een collaboratie tussen twee rasmuzikanten die al grootse daden verricht hebben wordt natuurlijk veel verwacht. In het geval van 'Spinner' wordt die verwachting niet ingelost. Deze plaat is iets te overduidelijk het werk van Brian Eno, waar Jah Wobble enkele fijne basriffs overheen gooit. Hoewel dat natuurlijk wel soms tot erg intrigerende, leuke momenten leidt, zorgt dit album niet helemaal voor het vuurwerk waar naar gehunkerd wordt.
Meer over Brian Eno & Jah Wobble
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
