Zo’n tien jaar geleden verliet Brett Baker de Fairey Band voor de Black Dyke Band.Met beide bands behaalde hij grote successen en heel wat prijzen, wat ongetwijfeld mee te danken is aan zijn bijdrage. ‘Rathamataz ‘ is intussen zijn tiende soloalbum als we de joint soloplaten met Paul Woodward, ‘Fly Me To The Moon’ en ‘In Shining Armour’, mee rekenen en eigenlijk verdient de man stukken meer naambekendheid. Op ‘Rathamataz’ combineert hij bekendere melodieën met enkele premières.
Het titelwerk behoort tot die laatste categorie en is voor zowel solist als orkest een heuse uitdaging. De cadenza en de versieringen tijdens de intro vertellen alles over Bakers kwaliteiten. Ook een ander nieuw werk, ‘Tango’, toont zijn veelzijdigheid en virtuositeit.
Soms klinkt zijn trombone messcherp, brutaal en vettig, soms zacht op het melancholische af. Toch moet eraan toegevoegd dat Bakers repertoire nooit ontoegankelijk is. ‘Concertino for Trombone (Nightmare)’ werd hier ook voor het eerst opgenomen en kreeg een countrykleedje van het slag Morricone mee.
Tot de traditionele easy listening behoren het aan Don Lusher opgedragen ‘I Loves You Porgy’ (Gershwin), de uitstekende en ondeugende ‘DL Blues’, een alles behalve melig ‘Annie Laurie’ (voor Arthur Pryor), het romantische ‘Berceuse de Jocelyn’ en het dromerige ‘A Time for Peace’. Arthur Pryors ‘Fantastic Polka’ blijft 100 jaar na de allereerste opname tijdloos.
Een speciale vermelding verdient ook de begeleidende band. Dirigent Nick Childs moest begin mei genoegen nemen met een vierde plaats op de Europese Brassband Kampioenschappen – hun laatste zege dateert van vijf jaar geleden – en Black Dyke is voor de Engelse brassband ontegensprekelijk wat Anderlecht voor het Belgisch voetbal betekent. In 2002 in Brussel, na een ontgoochelende derde plaats, vroeg hij tijdens het galaconcert onomwonden ‘Aren’t they a great band?’. Het klonk wat zielig, maar geen redelijk mens die ‘No, they aren’t.’ kon antwoorden. Virtuoos bij momenten, nu eens dominant, dan weer bijna onhoorbaar, tussen zeemzoet en dreigend, met in het achterhoofd altijd de solist, de band uit Queensbury slaagt er met verve in. Op de schreeuwlelijke hoes na een aanrader.
Meer over Brett Baker
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
